Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1999 η Αθήνα ζει τους δολοφονικούς ρυθμούς των Ρίχτερ, στον καταστροφικό σεισμό της Πάρνηθας. Η αρχή του τέλους για το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας.
Το ιστορικό γήπεδο της ΑΕΚ πλήττεται σημαντικά με αποτέλεσμα να αρχίζουν σιγά-σιγά οι σκέψεις για την ανακατασκευή του. Η ομάδα αναγκάζεται να “μετακομίσει” και να χρησιμοποιεί το γήπεδο της Φυλής και της Νέας Σμύρνης, ενώ ο Γιάννης Γρανίτσας βάζει μπρος με ταχύτατους ρυθμούς τα σχέδια για το νέο γήπεδο. Η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 από την Αθήνα είναι το… δώρο της ΑΕΚ, αφού επιδιώκει και καταφέρνει να βάλει το γήπεδο στον Φάκελο των Αγώνων.
Το 2002 κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα σχέδια του νέου γηπέδου και ο Γιάννης Γρανίτσας, περιχαρής, μετρά αντίστροφα για την ανακατασκευή. Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 5 Μαΐου του 2003 οι μπουλντόζες μπαίνουν στο γήπεδο και η κατεδάφιση αρχίζει. Τα πρώτα “θύματα” ήταν οι θύρες 21 και 24 για να ολοκληρωθεί το γκρέμισμα λίγους μήνες μετά. Τελευταίο επίσημο παιχνίδι της ΑΕΚ στο “Νίκος Γκούμας” αυτό με τον Αρη. Επόμενο δεν υπήρξε…
Δεκαεπτά χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Γιάννης Γρανίτσας αποφάσισε να γκρεμίσει το γήπεδο θεωρώντας ότι οι υποσχέσεις που γέμιζαν τα αυτιά του θα γίνουν πραγματικότητα και η ΑΕΚ θα αποκτήσει το νέο της “σπίτι”. Φευ…
Το γήπεδο ήταν παλαιότερα γνωστό στον κόσμο ως “Στάδιο Νέας Φιλαδέλφειας” ή “Στάδιο ΑΕΚ”. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 του δόθηκε το όνομα του παλιού προέδρου της AEK, Νίκου Γκούμα, ο οποίος συνεισέφερε πολλά σε διάφορες φάσεις κατασκευής του. Ως το 1979 είχε σχήμα πετάλου. Τότε κτίστηκε η διώροφη εξέδρα που το έκανε το μεγαλύτερο στάδιο της εποχής στη Αθήνα. Το κάτω διάζωμα αυτής της εξέδρας, γνωστό ως “Σκεπαστή”, ήταν ο τόπος συγκέντρωσης των φανατικών οπαδών της ΑΕΚ. Μετά και την κατασκευή της το 1979, η χωρητικότητα του σταδίου υπερέβαινε τις 35.000, ως το 1998 που τοποθετήθηκαν καθίσματα σε όλες τις θύρες.
