Παπαθεοδώρου: «Από πάνω μας αιωρούνταν ένα μεγάλο “πρέπει” για την κατάκτηση του BCL»

Παρ’ όλα αυτά, δεν τα πήγατε άσχημα και σχετικά γρήγορα, μπήκατε σε έναν ικανοποιητικό ρυθμό…

«Θεωρώ ότι η ομάδα ξεπέρασε την κρίση! Όχι εύκολα, αλλά την ξεπέρασε και αυτό το έδειξε η πορεία της στο επόμενο διάστημα. Η ΑΕΚ, μετά το Final 8, από το τέλος Σεπτέμβρη δηλαδή, έχασε ξανά σε επίσημο παιχνίδι στις 27 Δεκεμβρίου στο Λαύριο. Άρα, λοιπόν, όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, των παικτών και των προπονητών, η ομάδα ξαναγύρισε το κουμπί εκεί που έπρεπε, είχε και έμπειρα παιδιά και κοίταξε μπροστά. Σίγουρα, όμως, όλη αυτή η κατάσταση που δημιουργήθηκε με την απώλεια του BCL, άφησε και πολλά κατάλοιπα στο μυαλό κάποιων ανθρώπων.»

Ένιωσες εσύ ότι η εύρυθμη λειτουργία της ομάδας θα επηρεαζόταν από το τελικό αποτέλεσμα;

«Όχι, γιατί προσωπικά δεν είχα καμία επίσημη ενημέρωση! Αλλά και γιατί η λογική λέει, ότι όταν με το καλημέρα μίας σεζόν, στο ταμείο μίας ομάδας μπαίνουν 400.000 Ευρώ από την 2η θέση στο BCL, τότε αυτομάτως ο σύλλογος εισπράττει μία σημαντική οικονομική ώθηση για την συνέχεια. Επομένως, στο δικό μου το μυαλό ακόμη και η 2η θέση δεν θα έπρεπε να έχει αρνητική επίδραση…»

Ναι, όμως, υπήρχαν δημοσιεύματα για χρέη σε παίκτες, η ομάδα δεν ήταν πλήρως εξοφλημένη από την περυσινή σεζόν. Εσείς δεν μπορεί να ζούσατε σε άλλον κόσμο ή να μην έφταναν όλα αυτά στ’ αυτιά σας…

«Εμείς ξέραμε αυτά που αφορούσαν στους παίκτες και τους προπονητές, που ήταν από πέρυσι στην ομάδα. Από ‘κει και πέρα κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες για τα οικονομικά της ΚΑΕ, οι οποίες έμπαιναν και στα αποδυτήρια, αλλά χάρη σε μία τεράστια συλλογική προσπάθεια, καταφέραμε τουλάχιστον να μην επηρεάσουν την αγωνιστική αντίδραση. Δουλέψαμε όλοι με επαγγελματισμό και συνέπεια με γνώμονα την σωστή προετοιμασία της ομάδας για τους επόμενους στόχους.»

Πάμε σε μία άλλη παράμετρο που έχει να κάνει με τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας, σε συνδυασμό με την έλλειψη πολλών αθλητικών παικτών στο ρόστερ. Σου ασκήθηκε κριτική γι’ αυτά τα χαρακτηριστικά της ομάδας, που από την άλλη πλευρά, έσφυζε από παίκτες με εμπειρία, ηγετική φυσιογνωμία και υψηλού επιπέδου παραστάσεις. Ποια είναι η δική σου οπτική;

«Στο σκεπτικό το δικό μου, δεν υπάρχει ηλικία! Υπάρχει ο παίκτης που μπορεί να με βοηθήσει και εκείνος που δεν μπορεί. Αν μπορεί ο Ρογκαβόπουλος που είναι 19 ετών, θα έχει σημαντικό ρόλο στην ομάδα, όπως και είχε. Αν μπορεί ο Λάνγκφορντ που είναι 37ετών, θα έχει την μπάλα στα χέρια, όπως και την είχε. Το μπάσκετ έχει μία συνέχεια. Εμείς καταφέραμε σχεδόν το απόλυτο των στόχων μας στην πρώτη χρονιά στην ΑΕΚ, κατακτώντας το Κύπελλο, φτάνοντας στον τελικό του BCL και λογικά – αν δεν υπήρχε η διακοπή λόγω της πανδημίας – θα παίζαμε στον τελικό του πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό. Αν υπήρχε κάποιος που το ερχόμενο καλοκαίρι δεν θα ανανέωνε τον Λάνγκφορντ, τον Ματσιούλις και τον Σλότερ, τρεις πολύ κομβικούς παίκτες και τον Νίκο Ζήση, να έρθει να με βρει να το συζητήσουμε. Γιατί αυτοί ήταν οι παίκτες που ανανεώσαμε! Ο μοναδικός παίκτης που ήρθε έξτρα σε ηλικία 35 ετών, ήταν ο Λοτζέσκι. Στη συνέχεια το ρόστερ ενισχύθηκε με τον Μορέιρα που είναι 29 ετών, από τον Κατσίβελη που είναι 28 ετών, επέστρεψε ο Μωραϊτης που ήταν 20, ενώ στην πορεία ήρθαν ο Μόουζες που ήταν 26 και ο Μέικον που είναι 25 ετών. Μετά Χριστόν προφήτες μπορεί να είναι όλοι! Θεωρώ, όμως, ότι οι αποφάσεις που πήραμε ήταν λογικές με βάση τους υψηλούς στόχους που είχε ο σύλλογος και με βάση την απόδοση που είχαν πέρυσι οι παίκτες που παρέμειναν.»

Στο μπάσκετ, βέβαια, υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες που μπορούν να τα αλλάξουν όλα, όπως φάνηκε και στην σειρά των Νετς με τους Μπακς, με τους τραυματισμούς του Χάρντεν αρχικά και εν συνεχεία του Ίρβινγκ. Στην δική σας την περίπτωση, φέτος καταγράφηκε ένα… ρεκόρ Γκίνες όσον αφορά τους τραυματισμούς και την επίδραση του covid-19. Όλη αυτή η κακοδαιμονία που βιώσατε, προσδίδει ακόμη μεγαλύτερο credit στην ανταγωνιστική εικόνα που παρουσιάσατε μέχρι τέλους;

«Εκεί που είχαμε καταφέρει να βρούμε λύση σε όλες τις δυσκολίες και να μπούμε σε έναν καλό ρυθμό, ήρθε ο Μάρτιος και τα “δώρα” του για να μας διαλύσει! Το ότι δώσαμε και τα έξι παιχνίδια της 2ης φάση του BCL με μίνιμουμ 4 και μάξιμουμ 7 απουσίες, τα λέει όλα. Οι απόντες ήταν πολύ κομβικοί παίκτες για μας και συνήθως ήταν στην ίδια θέση. Δηλαδή έλειψαν ταυτόχρονα και ο Μορέιρα και ο Σλότερ και ο Μαυροειδής και ο Γόντικας! Κοινώς, όλοι μας οι ψηλοί! Ο Ζήσης με τον Γιάνκοβιτς πέρασαν κορωνοϊό, ο Ματσιούλις έχασε τον πατέρα του και απουσίασε για 10 μέρες στην Λιθουανία. Και σ’ αυτό το διάστημα, κληθήκαμε να δώσουμε τέσσερα κρίσιμα παιχνίδια μέσα σε οκτώ ημέρες. Την Τρίτη στη Γαλλία με την Στρασμπούρ, την Πέμπτη στη Ρωσία με τη Νίζνι, το Σάββατο στο Παλέ με τον Άρη και την Τετάρτη στην Τουρκία με την Τουρκ Τέλεκομ. Με τόσα προβλήματα και τόση συσσωρευμένη κούραση ήταν πολύ δύσκολο να προκριθούμε ξανά στο Final 8. Παρ’ ότι ξεκινήσαμε καλά το Top-16 και νικήσαμε τα δύο πρώτα ματς, για να αποκλειστούμε τελικά στις ισοβαθμίες. Συμπερασματικά, θεωρώ ότι με τόσες δυσκολίες δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο. Κάναμε τρεις νίκες σε έναν όμιλο που είχε πολύ καλές ομάδες και ξεπεράσαμε τους εαυτούς μας. Αλλά στη ζωή και στον αθλητισμό υπάρχουν πράγματα που μπορείς και που δεν μπορείς να ελέγξεις. Αυτά τα εμπόδια αποδείχτηκαν ανυπέρβλητα και αυτό μας πλήγωσε πολύ.»

Σε όλο αυτό που περιγράφεις, έρχεται να προστεθεί και μάλιστα από το ξεκίνημα της σεζόν, προοδευτικά μέχρι το τέλος και η παράμετρος της απληρωσιάς, της οικονομικής ασυνέπειας. Δηλαδή, θέλω να πω ότι τα προβλήματα δεν είχαν σταματημό. Ήταν κάτι σαν να “κόβεις ένα κεφάλι και να βγαίνουν άλλα δύο”, όλη αυτή η κατάσταση;

«Το οικονομικό είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό κομμάτι που πάντα καθορίζει την εύρυθμη λειτουργία μίας ομάδας. Εκτιμώ, βέβαια, ότι ο επαγγελματισμός των παικτών και το κίνητρό τους να πετύχουν, είχαν αφήσει σε δεύτερη μοίρα τις καθυστερήσεις στις πληρωμές. Ο συνδυασμός των τραυματισμών και των αρνητικών αποτελεσμάτων, ήρθε κάποια στιγμή κι έδεσε με το οικονομικό γιατί όλοι κάποιοι στιγμή ψάχνουν κάπου να πιαστούν και να δικαιολογηθούν για την αποτυχία και να ρίξουν κάπου το βάρος των ευθυνών. Νομίζω, λοιπόν, η οικονομική ασυνέπεια διογκώθηκε και βγήκε στην επιφάνεια όταν η ομάδα απέτυχε να προκριθεί στο Final 8! Πάντα μας απασχολούσε, αλλά υπήρχε τόσο μεγάλη θέληση να προχωρήσουμε στους στόχους μας και να πετύχουμε, που όλοι το είχαμε αφήσει πίσω. Σε αυτή τη νοοτροπία, βέβαια, είχε συντελέσει και η δύσκολη οικονομικά περίοδος που περνούσε ο αθλητισμός λόγω της πανδημίας, της απουσίας εισιτηρίων, της μείωσης των εσόδων και όλων αυτών. Αν το είχαμε λυμένο, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά και ίσως ο σύλλογος να μην αντιμετωπίζει πρόβλημα όσον αφορά στην αδειοδότηση για το επόμενο πρωτάθλημα.»

Είναι αλήθεια ότι σου οφείλονται πολλά χρήματα όχι μόνο από την εφετινή αλλά και από την περυσινή χρονιά;

«Αυτά δεν είναι θέματα που πρέπει να θίγονται δημόσια! Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν τα συμβόλαια και οι διακανονισμοί. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον κ. Αγγελόπουλο, του οποίου ο λόγος είναι νόμος και πιστεύω ότι θα με αντιμετωπίσει όπως πρέπει, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι πάνω απ’ όλα έβαλα την ομάδα.»

Το ότι συνέβαιναν τόσα πράγματα στο εσωτερικό της ομάδας, το ότι υπήρχαν πολλές δυσκολίες, οι οποίες δεν έβγαιναν προς τα έξω, σημαίνει πάντως ότι το δυναμικό είχε επί το πλείστον πολύ καλούς χαρακτήρες…

«Επειδή συζητάμε για επιτυχίες και αποτυχίες, θα σου πω ότι στους 18 μήνες που ήμουν στον πάγκο, η ομάδα πέτυχε ένα πολύ μεγάλο κατόρθωμα με βάση την προϊστορία της: άλλαξε μόλις έναν παίκτη και διατήρησε τον βασικό της κορμό από την 1η σεζόν μέχρι και το τέλος της δεύτερης. Αν υπήρχε και μία άλφα οικονομική συνέπεια, θεωρώ ότι θα είχαμε έναν κορμό πολύ καλών Ελλήνων παικτών και θα μπορούσαμε να ανανεώνουμε τους ξένους, φτιάχνοντας ένα πολύ καλό όνομα στην αγορά. Αυτό πλέον έχει κλονιστεί και χρειάζεται πολλή δουλειά για να επανέλθει στα επιθυμητά επίπεδα.»

Στον 1,5 χρόνο που ήσουν στην ΑΕΚ, διέγνωσες ότι αυτός ο οργανισμός πάσχει στο κομμάτι της επικοινωνίας; Θέλω να πω ότι αν η επικοινωνία ήταν λίγο πιο χαμηλών τόνων, ίσως και η αντιμετώπιση απ’ όλους και από τον Τύπο, να ήταν διαφορετική και καλύτερη;

«Η ΑΕΚ είναι μία ομάδα που από την έλευση του Μάκη Αγγελόπουλου, το 2014-15, έκανε συνεχώς βήματα προς τα εμπρός. Θεωρώ ότι επειδή ο πρόεδρος είναι πάνω απ’ όλα οπαδός και μετά διοικητικός ηγέτης ή χρηματοδότης, πάντα στον εαυτό του και στους συνεργάτες του έβαζε πολύ ψηλά τον πήχη. Αυτό σίγουρα το επικοινωνούσε προς τα έξω και σε συνδυασμό με τις πάντα υψηλές απαιτήσεις του κόσμου, είχαν ανεβάσει ψηλά τις προσδοκίες.»

Και όταν ο πρόεδρος είναι πρώτα απ’ όλα οπαδός, ο κατ’ εξοχήν οπαδός ταυτίζεται απόλυτα μαζί του…

«Στο 100%! Απλά όπως οι επιτυχίες των προηγούμενων ετών αντανακλούσαν στο πρόσωπο του προέδρου, το ίδιο συμβαίνει και μάλιστα ίσως περισσότερο με τις αποτυχίες. Θεωρώ ότι η επικοινωνία που είχε η ομάδα όσον αφορά τους στόχους της, δημιούργησε ένα πολύ μεγάλο βάρος! Η ΑΕΚ είναι η τρίτη δύναμη στην χώρα πίσω από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, είναι υπολογίσιμη στην Ευρώπη, αλλά δεν είναι στο επίπεδο ούτε της Ρεάλ, ούτε της ΤΣΣΚΑ, που αρχίζουν την κάθε σεζόν με την πίεση να κατακτήσει έξι τίτλους! Θεωρώ ότι το πως πέρασε προς τα έξω, όλο αυτό το κομμάτι γύρω από τους στόχους, σίγουρα δεν μας βοήθησε. Παρ’ ότι όλοι μας είχαμε υψηλό κίνητρο και θέλαμε να φτάσουμε ψηλά. Παρ’ όλα αυτά, αν είμαστε λίγο πιο τυχεροί στον τομέα των τραυματισμών και του covid-19, είμαι σίγουρος ότι τώρα θα μιλούσαμε σε διαφορετική βάση.»

Γνωρίζοντας σε αρκετά χρόνια, ομολογώ ότι εξεπλάγην από την πολύ έντονη αντίδρασή σου μετά το ματς Κυπέλλου με το Λαύριο. Ήταν ένα ξέσπασμα που οφείλεται στην τεράστια πίεση όλης της χρονιάς μετά την απώλεια ενός στόχου, μετά από μία κατά γενική ομολογία κακή βραδιά της διαιτησίας;

«Κατ’ αρχάς, θέλω να πω ότι το Λαύριο ήταν μακράν η πιο ευχάριστη έκπληξη του πρωταθλήματος, παρουσίασε μία αξιοθαύμαστη συνέπεια για 8 μήνες, έφτασε πολύ δίκαια στον τελικό του πρωταθλήματος, νίκησε δύο φορές τον Παναθηναϊκό και τρεις φορές την ΑΕΚ, έκανε εξαιρετική πορεία κι έπαιξε και πολύ όμορφο μπάσκετ. Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, κατά την προσωπική μου άποψη η ΑΕΚ αδικήθηκε και επειδή ήταν πολύ έντονα τα συναισθήματά μας, ο καθένας μας εκδήλωσε την στενοχώρια και την απογοήτευση του με διαφορετικό τρόπο. Δεν μπορώ να πω τίποτε για τις δύο πρώτες νίκες του Λαυρίου επί της ομάδας μου. Στις 27 Δεκεμβρίου, μας έσπασε ένα αήττητο 23 συνεχόμενων αγώνων, που είναι το μεγαλύτερο σερί που έχει κάνει η ΑΕΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα και μάλιστα απόλυτα δίκαια. Στον προημιτελικό του Κυπέλλου θεωρώ ότι υπήρξε αλλοίωση αποτελέσματος.»

Μετά απ’ όλα αυτά που πέρασε η ομάδα και ανέλυσες πιο πάνω, θα έλεγε κανείς ότι η ΑΕΚ παρουσίασε μία καλή λειτουργία και μετά την απομάκρυνσή σου, ανταποκρίθηκε σε αρκετά καλό επίπεδο στα playoffs. Δυσκόλεψε αρκετά τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά και πήρε την 3η θέση, ανατρέποντας το πλεονέκτημα έδρας του Προμηθέα. Πιστεύεις ότι άξιζες καλύτερης μεταχείρισης; Γιατί αν δεν κάνω λάθος ήταν και η πρώτη απόλυση της καριέρας σου…

«Η αλήθεια είναι ότι όταν υπάρχει μία αποτυχία, όπως ήταν η μη πρόκριση στο Final 8 του BCL, ήταν λογικό να υπάρξουν αντιδράσεις. Όπως είπα και πιο πριν, θεωρώ ότι τον Μάρτιο κάναμε μία τιτάνια προσπάθεια να ανταπεξέλθουμε όλων των δυσκολιών. Στα μάτια τα δικά μου, η μόνη αδικία και απογοήτευση έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα ανεστράφη το πολύ καλό κλίμα που υπήρχε μετά τη νίκη επί του Ηρακλή στις 21 Μαρτίου, που αντιπροσωπεία της Original μας συνεχάρη για την προσπάθειά μας και 15 μέρες αργότερα, η διοίκηση αποφάσισε να λύσει την συνεργασία μας. Για μένα παραμένει ξεκάθαρο ότι η δομή του ρόστερ ήταν αυτή που έπρεπε για να πετύχει η ομάδα τους στόχους της. Ακόμη και για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Το να πάρεις βέβαια τον τίτλο από τον Παναθηναϊκό, μία ομάδα με πολύ μεγαλύτερη οργάνωση από σένα και πολύ πιο βαθύ, ποιοτικό και ακριβό ρόστερ, είναι κάτι πολύ δύσκολο. Θεωρούσα, λοιπόν, ότι η ΑΕΚ, με την εμπειρία και την νοοτροπία νικητή που είχε αποκτήσει από την προηγούμενη σεζόν, θα μπορούσε να ανταποκριθεί και το έδειξε στα ημιτελικά των playoffs. Η πίκρα του προπονητή όταν φεύγει είναι αδιαπραγμάτευτη. Οι άνθρωποι που πήραν αυτή την απόφαση ξέρουν τους λόγους. Εγώ είμαι πολύ εντάξει με την συνείδησή μου, έχω δώσει πάνω από το 100% των δυνάμεών μου, υπό πολύ δύσκολες συνθήκες και πλέον κοιτάω μπροστά.»

Σε όσους παρακολουθούν στενά τα τεκταινόμενα, εντύπωση έκανε η άρνηση και των δύο συνεργατών σου να διαδεχθούν μετά από πρόταση της ομάδας… Κι αναφέρομαι στον Γιώργο τον Λημνιάτη και τον Δημήτρη τον Μενουδάκο…

«Αυτό ήταν και ένα ηχηρό δείγμα του πόσο δυνατή ομάδα είχαμε φτιάξει στο team των προπονητών. Γιατί όσο και να ξέρεις τι άνθρωποι είναι οι συνεργάτες σου, δεν είναι εύκολο να αρνηθεί κάποιος μία τόσο τιμητική πρόταση, έχοντας και την αποδοχή των παικτών. Αυτό δείχνει το πόσο δεμένοι είμαστε σαν staff και πόσο σημαντικό είναι να απολαμβάνεις τον σεβασμό των συνεργατών σου.»

Ισχύει ότι έκλαψες δύο φορές; Μία όταν σε πήρε ο Λιμνιάτης στο τηλέφωνο και την δεύτερη βλέποντας την συγκινησιακή φόρτισή του μετά το ματς με τον Προμηθέα στην τηλεόραση;

«Είμαστε οικογενειακώς στο σπίτι του Γιώργου, οπότε αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι αδειάσαμε από συναίσθημα…»

Από τι έγινες σοφότερος φέτος;

«Ήταν μία πολύ ιδιαίτερη χρονιά που επισκιάστηκε από την επίδραση του covid-19. Υπήρχαν στιγμές που δεν ξέραμε αν θα ταξιδέψουμε, αν θα παίξουμε, ποιους παίκτες θα έχουμε στην διάθεσή μας. Επομένως δεν μπορώ να πω ότι μπορεί να αποτελέσει σοβαρό κριτήριο ή οδηγό για για την συνέχεια. Από ‘κει και πέρα, το να είσαι προπονητής σε μία μεγάλη ομάδα σαν την ΑΕΚ είναι μία τεράστια εμπειρία. Το κομμάτι της διαχείρισης ήταν πολύ δύσκολο γιατί έχει πολλαπλό βάρος. Πρέπει να διαχειριστείς το αγωνιστικό τμήμα, την διοίκηση, τους τραυματισμούς και τον covid-19. Συνολικά, θεωρώ ότι το επιτελείο μας τα πήγε περίφημα, βάζοντας πάντα τους εαυτούς μας κάτω από την ομάδα. Πάντα στο τέλος της ημέρας, ο προπονητής είναι μόνος του. Αλλά ήταν μία εμπειρία, την οποία σίγουρα θα κρατήσω, θα με βοηθήσει στην συνέχεια και θα αποτελέσει κριτήριο για την στάση που θα έχω σε μελλοντικές αντίστοιχες καταστάσεις που θα προκύψουν.»

Επειδή έχουν συμπληρωθεί 2,5 μήνες από την λύση της συνεργασίας με την ΑΕΚ και είμαι σίγουρος ότι έχεις υπεραναλύσει τα πάντα και έχεις κάνει τον απολογισμό σου, θα μπορούσες να πεις ότι μετάνιωσες για κάτι;

«Δεν έχω μετανιώσει για τις αποφάσεις που πήρα και τον τρόπο με τον οποίο δόμησα και στήριξα το ρόστερ της ΑΕΚ. Για μένα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι είναι οι σχέσεις που χτίζω με τους παίκτες και θεωρώ ότι όλα τα παιδιά της ομάδας υποστηρίχθηκαν στο μέγιστο από μένα. Κι αυτό φάνηκε από την άρνησή μας να προβούμε σε σωρεία αλλαγών – μόνο ο Μέικον προστέθηκε στο δυναμικό μας – για λόγους τακτικής αλλά και λόγω των πολλών τραυματισμών. Εμείς, παρ’ όλα αυτά μείναμε πολύ πιστοί στο αρχικό πλάνο και στον τρόπο υποστήριξής του κι αυτό μας κάνει περήφανους. Όχι γιατί λειτουργήσαμε έτσι, αλλά γιατί πράξαμε βάση των πιστεύω μας. Αν υπάρχει κάτι, που τώρα που το σκέφτομαι, θα το έκανα διαφορετικά, αυτό ήταν να πιέσω περισσότερο την διοίκηση για να κρατήσει τον Χάρη Γιαννόπουλο.»

Με τον Ρογκαβόπουλο τι ακριβώς έγινε; Ο παίκτης αποχώρησε από την ομάδα κάνοντας χρήση του δικαιώματος προσφυγής από τις πολλές οφειλές, ωστόσο, είναι ευρέως γνωστό ότι ήταν δυσαρεστημένος από την αντιμετώπιση της οποίας έτυχε…

«Όταν συμφώνησα με την ΑΕΚ, ένας από τους βασικούς στόχους που μου ανατέθηκε από την διοίκηση, ήταν να προσπαθήσουμε να προωθήσουμε, να στηρίξουμε και να δώσουμε ευκαιρίες στα νέα παιδιά, που τότε ήταν ο Μωραϊτης και ο Ρογκαβόπουλος, οι οποίοι είχαν από ελάχιστο έως μηδενικό χρόνο συμμετοχής. Κάτι που ήταν λογικό, γιατί ο μεν πρώτος ήταν 19 χρονών και ο δεύτερος έναν χρόνο μικρότερος. Στο μπάσκετ δεν “βαφτίζεσαι” βασικός ούτε από τον προπονητή, ούτε από τον πρόεδρο, ούτε από τα media και τους φιλάθλους, ουτε από τον ατζέντη σου. Υπάρχει μία διαδικασία, μέσα από την οποία όποιος περάσει, γίνεται παίκτης. Ο Ρογκαβόπουλος, λοιπόν, μετά τα Χριστούγεννα της πρώτης χρονιάς, ήταν βασικό κομμάτι στο rotation της ομάδας. Έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου, έπαιξε σε ευρωπαϊκά παιχνίδια κι άρχισε να βρίσκει ρυθμό. Την επόμενη χρονιά που άρχισε με το Final 8 του BCL, ο Νίκος έπαιξε 20 λεπτά στον προημιτελικό και 14 στον ημιτελικό. Προσέξτε, μιλάμε για ένα παιδί που είχε μπροστά του τον Λοτζέσκι, τον Γιάνκοβιτς και άλλους παίκτες. Αυτό σημαίνει ότι κέρδισε τις ευκαιρίες που πήρε, με βάση την προσπάθειά του κι έγινε βασικός παίκτης της ΑΕΚ. Όσο κι αν προσπαθώ, δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο παιδί που σε ηλικία 19 ετών είχε βασικό ρόλο σε μία ομάδα αυτού του επιπέδου, με αυτές τις απαιτήσεις και την πίεση που υπήρχαν, αλλά και με τους ποιοτικούς συμπαίκτες που είχε.. Άρα, λοιπόν, από την δική μας πλευρά κάναμε αυτό που έπρεπε και ετοιμάσαμε έναν παίκτη για υψηλό επίπεδο, σε πολύ μικρή ηλικία. Αυτό που θα πρέπει να γίνει σαφές, όμως, είναι ότι εμείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τι θα γίνει με τις οικονομικές οφειλές αλλά και τι έχει στο μυαλό του ο εκάστοτε παίκτης. Μπορεί ο Ρογκαβόπουλος να πίστευε ότι έπρεπε να παίζει 30 λεπτά και να είχε απογοητευτεί με τα 15. Κατά την άποψή μου, πήρε αυτό που άξιζε να πάρει.»

Με τον Μωραϊτη τι συνέβη;

«Την πρώτη χρονιά αποφασίσαμε να δοθεί δοθεί δανεικός στον Κολοσσό Ρόδου για να παίξει και να αποκτήσει παραστάσεις. Τον δεύτερο χρόνο επέστρεψε στην ομάδα και είχε την ευκαιρία να βρίσκεται δίπλα σε έναν μπασκετμπολίστα του βεληνεκούς του Ζήση, συνθήκη που αυτομάτως του έδινε την ευκαιρία από ταλέντο και φέρελπις παίκτης, να γίνει κανονικός μπασκετμπολίστας. Ο Δημήτρης δούλεψε και προσπάθησε πολύ και όταν τον Δεκέμβριο του παρουσιάστηκαν οι ευκαιρίες, μπήκε στο rotation και προοδευτικά με βάση και τις συγκυρίες που προέκυψαν, έφτασε να είναι μέχρι και βασικός point-guard της ομάδας. Συμπερασματικά, θεωρώ ότι στο κομμάτι των νέων παικτών αφήσαμε στον σύλλογο μία σημαντική παρακαταθήκη. Τώρα το αν η ΑΕΚ θα την αξιοποιήσει, με βάση και τα όποια οικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζει, αυτό δεν το ξέρω.»

«Θα ήθελα μία ακόμη ευκαιρία σε ομάδα του εξωτερικού!»

Το διάστημα που ήσουν στην ΑΕΚ, είχες την ευκαιρία να συνεργαστείς για περισσότερο από έναν χρόνο με τον Νίκο Ζήση, που έχει αποφασίσει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση (σ.σ: όταν έγινε η συνέντευξη δεν είχε ακόμη ανακοινώσει επίσημα το “αντίο”). Με μία λέξη πως θα τον χαρακτήριζες;

Πως και που βλέπεις τον επόμενο σταθμό σου;

«Θα ήθελα να δοκιμάσω και πάλι στο εξωτερικό. Είχα πριν από 4 χρόνια ένα πέρασμα από την Αστάνα στην VTB League και θα ήθελα να βρω μία ευκαιρία σε έναν καλό οργανισμό εκτός Ελλάδας.»

Κλείνοντας, θα ήθελα τις εντυπώσεις σου από την παρουσία σου στην προετοιμασία της Εθνικής ομάδας, σε ένα καλοκαίρι με πολλά εμπόδια, πολλές απουσίες, ελάχιστη προετοιμασία και με μία πολύ δύσκολη αποστολή στο Προολυμπιακό τουρνουά…

«Αρχικά θέλω να πω ότι είναι σημαντική εμπειρία να συμμετέχω σε ένα τεχνικό επιτελείο με επικεφαλής τον Ρικ Πιτίνο και με εξαιρετικούς Έλληνες συνεργάτες. Στο αγωνιστικό κομμάτι, η αλήθεια είναι ότι αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα σε κομβικές θέσεις με παιδιά τα οποία θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στην προσπάθειά μας. Δεν είμαστε σε καμία περίπτωση το φαβορί, αλλά με μίξη έμπειρων και μη παικτών θα προσπαθήσουμε να βρούμε “χημεία” και ρυθμό, έτσι ώστε να κυνηγήσουμε έναν πολύ δύσκολο στόχο.»

Πως αντιμετωπίζει ο Ρικ Πιτίνο όλα αυτά τα προβλήματα;

«Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση η ενέργεια και η όρεξη που έχει, το κίνητρό του και ότι παρά τις απανωτές απουσίες που προέκυψαν, δεν χάνει την αισιοδοξία του, υποστηρίζει το εγχείρημα και δίνει το 100% των δυνάμεών του.»