Δηλώσεις στην ιστοσελίδα gazzetta.gr παραχώρησε ο πρώην ποδοσφαιριστής και τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ, Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς για το ταξίδι στο Βελιγράδι.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
“Η ΑΕΚ πρόσφερε κάτι μοναδικό που κανείς άλλος στον κόσμο δεν έκανε. Η ΑΕΚ έχει κάτι διαφορετικό και γι’ αυτό την έχω μέσα στην καρδιά μου. Πέρασα από αρκετές ομάδες, αλλά την ΑΕΚ έχω μέσα στην καρδιά μου. Τόσο εγώ, αλλά και τα παιδιά και όλη η οικογένειά μου. Η ΑΕΚ άπλωσε το χέρι στη Σερβία σε δύσκολες στιγμές, όταν όλοι οι υπόλοιποι μας βομβάρδιζαν. Σε τέτοιες στιγμές βλέπεις ποιος είναι αδερφός και φίλος σου και ποιος θέλει να σε βοηθήσει.
Ήταν μια μεγάλη κίνηση από τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Αυτός είχε βοηθήσει για να γίνει αυτό το ταξίδι και αυτό πρέπει να το έχουμε στο μυαλό μας. Θυμάμαι ότι είχε έρθει και με είχε ρωτήσει: “Μίλο πως μπορούμε να βοηθήσουμε τη Σερβία; Να πάμε να παίξουμε εκεί;”. Εγώ δεν το πίστευα, έλεγα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Ο Μελισσανίδης ήθελε να βοηθήσει τη Σερβία εκείνες τις στιγμές.
Φύγαμε από την Αθήνα με αεροπλάνο για τη Βουδαπέστη και από εκεί πήραμε λεωφορείο για το Βελιγράδι. Φτάσαμε στη Σερβία και ακούγαμε τα αεροπλάνα να πετάνε από πάνω μας. Ήταν πολύ επικίνδυνα. Το γνωρίζαμε. Μετά το τέλος του αγώνα έπρεπε να φύγουμε γρήγορα γιατί όταν βράδιαζε ξεκινούσαν να πέφτουν οι βόμβες.
Στη Σερβία μας περίμενε ο κόσμος φωνάζοντας “ΑΕΚ” και “Ελλάδα”. Από τη στιγμή που περάσαμε τα σύνορα οι άνθρωποι από τα χωριά μας περίμεναν στον δρόμο. Έδειχναν την αγάπη τους και μας ευχαριστούσαν. Ήθελαν να μας δώσουν πράγματα και μας πρόσφεραν ψωμί και αλάτι για να μας καλωσορίσουν. Φτάνοντας στο Βελιγράδι, επισκεφτήκαμε τον πρόεδρο της Σερβίας. Η ΑΕΚ παρέδωσε διάφορα πράγματα ως βοήθεια από την Ελλάδα και έπειτα φύγαμε για το γήπεδο.
Ήταν κάτι απίστευτο. Εγώ είμαι με τον Ερυθρό Αστέρα και έβλεπα τους οπαδούς της Παρτίζαν στο γήπεδο να φωνάζουν και το δικό μου όνομα! Πριν το παιχνίδι κρατήσαμε ένα πανό που έγραφε “σταματήστε τον πόλεμο”. Κάποια στιγμή οι φίλαθλοι μπήκαν μέσα και διέκοψαν τον αγώνα. Άρχιζαν να μας αγκαλιάζουν, να μας λένε ευχαριστώ, να μας ευγνωμονούν
Η οικογένειά μου βρισκόταν στην Αθήνα. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου όμως ήταν στο Βελιγράδι. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Δεν περιγράφεται τι νιώθεις στο μυαλό και στην καρδιά σου. Οι Έλληνες ήταν οι μόνοι που ήθελαν να μας βοηθήσουν. Γι’ αυτό οι Έλληνες και οι Σέρβοι είναι αδέρφια.”