Μεγάλη συνέντευξη παραχώρησε ο Κιθ Λάνγκφορντ στο sport24.gr στην οποία αναφέρθηκε για το μέλλον του και τη κατάσταση με τον κορωνοϊό.
Ο παίκτης της «Βασίλισσας» τόνισε πως στην ΑΕΚ αναγεννήθηκε φέτος έχοντας τον ρόλο που θέλει, ενώ στην ερώτηση αν θα συνεχίσει στη Βασίλισσα, συμπλήρωσε πως αυτό εξαρτάται από την ομάδα.
Αναλυτικά όλα όσα είπε:
Κιθ, θα ήθελα να μου περιγράψεις αρχικά πώς είναι η κατάσταση στο Όστιν και πόσο έχει πληγεί από τον ιό…
«Ήμασταν λίγο τυχεροί σε σχέση με άλλα μέρη, γιατί εδώ στο Όστιν που μένω η κατάσταση είναι φυσιολογική. Υπάρχουν ελάχιστα κρούσματα, όπως και νεκροί δεν ξεπερνούν τους πέντε, οπότε η κατάσταση είναι ελεγχόμενη. Εγώ προσπαθώ να είμαι υπεύθυνος, ενημερώνομαι συνεχώς, εδώ που μένω δεν είναι όπως σε άλλες περιοχές».
Στο Όστιν δεν υπάρχουν δηλαδή πολλοί νεκροί και κρούσματα;
«Εδώ που μένω, στα προάστια του Όστιν, σκέψου μία περιοχή όπως η Κηφισιά στην Αθήνα δεν υπάρχει κανένας. Στο Όστιν γενικότερα υπάρχουν πολύ λίγοι νεκροί από τον κορονοϊό».
Άρα νιώθεις ασφαλής, τουλάχιστον πιο ασφαλής από κατοίκους σε άλλες Πολιτείες…
«Ναι, όπως σου είπα τα πάντα είναι φυσιολογικά εδώ. Τα μαγαζιά έχουν φαγητό, είναι ανοικτά, οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με υπευθυνότητα, κρατούν αποστάσεις και τα πηγαίνουν πολύ καλά, ακολουθώντας τους κανόνες. Δεν υπάρχει πανικός ή φόβος».
Δεν υπάρχουν περιοριστικά μέτρα; Όλα λειτουργούν ομαλά;
«Ναι, όλα είναι φυσιολογικά. Προφανώς και δεν υπάρχει πολύς κόσμος βέβαια έξω. Εγώ όταν επέστρεψα από την Ελλάδα μπήκα σε καραντίνα για 14 μέρες, όπως και η οικογένειά μου για να είμαστε σίγουροι ότι όλα είναι εντάξει. Η ΑΕΚ μάς έκανε τα τεστ, ήμουν υγιής, αλλά μπήκα σε καραντίνα και στην Αθήνα και εδώ για να είμαι σίγουρος και για τους υπόλοιπους. Είμαι τυχερός γιατί εδώ δεν είναι όπως στη Νέα Υόρκη ή στη Φλόριντα».
Πώς ήταν όλο αυτό το διάστημα για σένα; Πώς διαχειρίστηκες την καραντίνα;
«Ενημερωνόμουν συνέχεια, έβλεπα τις ειδήσεις, διάβαζα ενημερωτικά sites. Δεν ένιωσα όμως την κρίση για τα καλά, γιατί όπως σου είπα όλα λειτουργούν καλά εδώ. Παρ’ όλα αυτά σέβομαι την κατάσταση και ακολουθώ τους κανόνες»
Όλοι οι συγγενείς και φίλοι σου είναι καλά;
«Ναι, ναι. Ο πατέρας μου μένει στη Νέα Υόρκη, άρα όλη η οικογένειά μου είναι εκεί αυτές τις μέρες. Αλλά όλοι τους είναι καλά. Κανένας δεν έχει νοσήσει μέχρι στιγμής. Ήμασταν πολύ τυχεροί μέχρι στιγμής».
Πώς νιώθεις για όλη αυτή την κατάσταση;
«Ένα μέρος του εαυτού μου αισθανόταν ότι κάτι τέτοιο θα ερχόταν. Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι έχουν υπάρξει ασθένειες που έχουν επηρεάσει τον κόσμο στο παρελθόν. Πίστευα ότι ίσως κάτι τέτοιο μπορεί να έρθει κάποια στιγμή. Ποτέ, όμως, δεν μπορείς να καταλάβεις τις συνέπειες μέχρι να συμβεί στα αλήθεια. Προσπαθώ να ενημερώνομαι από οπουδήποτε. Ελπίζω ότι από αυτό θα μάθουμε να είμαστε περισσότερο προετοιμασμένοι για μία ανάλογη περίπτωση. Είναι πολύ άσχημο, αλλά ίσως αυτό μας διδάξει κάτι».
Πώς περνάς τον χρόνο σου αυτές τις μέρες; Φαντάζομαι σου λείπει το μπάσκετ…
«Νομίζω ότι ανήκω στην κατηγορία των παικτών όπου τους είναι λίγο πιο δύσκολο να διαχειριστούν την κατάσταση. Για τους νεότερους παίκτες θεωρώ ότι είναι πιο εύκολο. Θέλουν να πάνε σπίτι, να ανεβάσουν κάτι στα social media, να βγάλουν φωτογραφίες. Ελπίζω ότι όλοι τους είναι καλά όπως και οι οικογένειές τους, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι για μένα και για όλους εμάς τους μεγαλύτερους που δεν μας έχουν μείνει ακόμη πολλά χρόνια για μπάσκετ είναι μία σημαντική και δύσκολη στιγμή. Είναι χρόνος που δεν γυρίζει πίσω και κανένας δεν ξέρει πόσος χρόνο μάς έχει μείνει ακόμα. Αισθάνομαι άτυχος γιατί η φετινή χρονιά ήταν μία καλή χρονιά. Μετά από δύο σεζόν που δεν ήταν όπως τις ήθελα, είχα μία καλή χρονιά στην ΑΕΚ, αλλά πλέον όλα έχουν σταματήσει».
Είχες μόλις επανέλθει και από τον τραυματισμό σου…
«Ήταν κακή συγκυρία. Όταν άρχισαν όλα και είδα ότι στην Κίνα οι διοργανώσεις διακόπηκαν, το φαντάστηκα πως κάτι τέτοιο ίσως ακολουθούσε και στην Ευρώπη, αφού ήδη είχε αρχίσει να εξαπλώνεται ο ιός. Είναι δύσκολο γιατί θες να παίξεις μπάσκετ. Πάντα θέλω να παίζω ό,τι και να γίνεται. Δεν με νοιάζει πόσα είναι τα λεφτά, ποια είναι η κατάσταση στην ομάδα, θέλω μόνο να παίζω. Απογοητεύτηκα με την εξέλιξη των πραγμάτων γιατί ήμουν πολύ χαρούμενος με το πώς ήταν τα πράγματα. Απολάμβανα το μπάσκετ στην ΑΕΚ. Τώρα, όμως, πρέπει να καθίσω πίσω. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος και να προετοιμάζομαι ώστε να είμαι έτοιμος όποτε αρχίσει ξανά το μπάσκετ. Μέχρι τότε, θα συνεχίσω να ακονίζω το μυαλό μου και να κρατώ το σώμα μου σε κατάσταση για να είμαι έτοιμος».
Προπονείσαι καθημερινά; Ποιο είναι το πρόγραμμά σου;
«Ναι φυσικά. Βλέπω video από παιχνίδια της φετινής σεζόν και άλλων σεζόν. Διαβάζω το παιχνίδι, κρατώ το μυαλό μου μέσα στο παιχνίδι. Επίσης, έχω έναν μικρό χώρο στο σπίτι όπου μπορώ να προπονούμαι κάθε μέρα».
Πότε πήρες την απόφαση να φύγεις από την Ελλάδα και να γυρίσεις στο Τέξας;
«Η Ελλάδα ήταν πολύ πιο ασφαλής από άλλες χώρες της Ευρώπης. Ήμουν πολύ άνετα, ένιωθα ασφαλής, τα μαγαζιά ήταν ακόμη ανοιχτά. Πήραμε την απόφαση όταν ο general manager μου είπε ότι θα αναβληθούν ή θα ακυρωθούν οι διοργανώσεις. Όταν είδα ότι δεν θα είχαμε παιχνίδια ήταν εύκολη απόφαση να φύγω. Αλλά δεν έφυγα από την αρχή, όπως έκαναν αρκετοί που τρελάθηκαν με την κατάσταση. Όταν ήμουν στην Ελλάδα δεν υπήρχαν ακόμη πολλά κρούσματα».
Ενημερώνεσαι σχετικά με όσα γίνονται στην Ελλάδα;
«Έχω ένα συγκεκριμένο site όπου γράφει για κάθε χώρα ξεχωριστά σχετικά με τα κρούσματα και τους νεκρούς. Άρα βλέπω τι γίνεται και στην Ελλάδα και εκεί όπου ζουν γνωστοί μου, φίλοι μου, συγγενείς μου. Μπορώ να καταλάβω τι γίνεται σε κάθε χώρα και πόλη. Η Ελλάδα τα πηγαίνει περίφημα. Πήρε πολύ γρήγορα τα μέτρα της. Πραγματικά, ένιωσα πολύ καλά στην Ελλάδα. Δεν ένιωσα κανένα πανικό, ούτε και βιάστηκα να φύγω. Σίγουρα η επιστροφή στη χώρα σου είναι κάτι διαφορετικό, αλλά αν είσαι σε ένα μέρος όπου νιώθεις ασφαλής είσαι οκ. Αν είσαι με την οικογένειά σου και είστε ασφαλείς δεν έχει σημασία πού είσαι. Καταλαβαίνω βέβαια όσους θέλησαν να φύγουν και να πάνε στις οικογένειές τους».
Ως Αμερικανός πολίτης ποια είναι η γνώμη σου για τον τρόπο που χειρίζεται την κατάσταση ο Τραμπ;
‘Δεν έχω όλες τις πληροφορίες, άρα αυτό που θα πω βασίζεται σε όσα ξέρω. Είναι πολύ δυσάρεστο, όμως, αν ισχύει ότι ήξερε τι έρχεται από τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο. Αν ισχύει, τότε έχει κάνει ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην αμερικανική ιστορία. Αν είχε ενδείξεις και πληροφορίες τις οποίες αγνόησε, τότε μιλάμε για κάτι πολύ δυσάρεστο, για ένα ολέθριο λάθος. Ο Τραμπ υποδύεται. Είναι ένας reality show star. Είμαι 100% σίγουρος ότι αυτό που δείχνει στην κάμερα δεν είναι αληθινό. Πιστεύω ότι δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και το πώς είναι εκτός κάμερας. Αποκλείεται να μην φοβάται όπως οι άλλοι άνθρωποι».
Στις ΗΠΑ τι πιστεύεις ότι έφταιξε και η εξάπλωση του ιού έφτασε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να είναι πιο καταστροφική από κάθε άλλη χώρα; Πιστεύεις ότι δεν πήραν σοβαρά την κατάσταση;
«Όχι, αλλά νομίζω ότι κανένας δεν πήρε στα σοβαρά την κατάσταση, ούτε καν οι Ιταλοί και οι Ισπανοί. Όταν όλα άρχισαν στην Κίνα, νομίζω ότι κανένας δεν έδωσε σημασία στο τι γίνεται εκεί. Νομίζουμε ότι η Κίνα είναι τόσο μακριά, είναι ένας άλλος κόσμος που δεν μπορεί να μας αγγίξει. Κι αυτό είναι το πρόβλημα όταν δεν έχεις σωστή πληροφόρηση ή δεν ενημερώνεσαι. Το πράγμα άρχισε να χειροτερεύει όμως».
Έχεις παίξει στην Κίνα. Τι ακριβώς συμβαίνει εκεί με τις… γαστρονομικές συνήθειες;
«Έχω μία φωτογραφία στο κινητό μου από ένα δείπνο με την ομάδα. Είναι κάτι που δεν φαντάζεσαι ότι μπορεί να συμβαίνει μέχρι να το δεις. Πάνω στο τραπέζι υπήρχε ένα ποντίκι…».
Θα επέστρεφε να παίξεις εκεί ξανά;
«Δεν θα ήταν από τις πρώτες επιλογές μου. Ήταν πολύ δύσκολη η προσαρμογή μου στην Κίνα. Είχα άλλες προσδοκίες όταν πήγα. Αυτό που με πλήγωσε περισσότερο εκεί ήταν η εγχείριση στο γόνατο».
Δεν ήταν μια ολοκληρωμένη χρονιά στην ΑΕΚ, αλλά ήταν μία καλή χρονιά για σένα. Πώς την έζησες;
«Ήταν κάτι σαν αναγέννηση. Είμαι στα τελευταία χρόνια της καριέρας μου, αλλά ήμουν πολύ χαρούμενος στην ΑΕΚ. Τα προηγούμενα δύο χρόνια δεν έπαιξε όπως θα ήθελα. Ακόμη και στον Παναθηναϊκό είχα έναν τραυματισμό που με άφησε εκτός για δύο μήνες. Επιτέλους ένιωσα ότι είμαι υγιής και μπορώ να παίξω ακριβώς όπως θέλω».
Τι μεσολάβησε στην μετάβαση από τον Παναθηναϊκό στην ΑΕΚ;
«Είπα στον ατζέντη μου ότι δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά. Είμαι σε μία ηλικία πλέον όπου κάθε απόφασή μου δεν βασίζεται αποκλειστικά στα χρήματα. Θέλω να πάω σε μία ομάδα όπου θα παίζω με τον τρόπο που ξέρω, με τον τρόπο που έχω μάθει να παίζω. Η ΑΕΚ μού έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Μετά από τη συζήτηση που είχαμε ήμουν 100% σίγουρος».
Θα χρησιμοποιήσω μία ατάκα που σου είχε πει ένας παλιός σου προπονητής: “Θα πρέπει να μην είσαι εγωιστής, με το να είσαι εγωιστής”. Αυτό ήταν που έψαχνες και σου προσέφερε η ΑΕΚ;
«Ναι. Η ΑΕΚ μου έδωσε την ευκαιρία να παίζω με τον τρόπο που θέλω. Να είμαι ηγέτης, σκόρερ, μαχητής. Αν είναι να διανύσω τον Ατλαντικό για να παίξω στην Ευρώπη, δεν θα έρθω για να παίξω 5-10 λεπτά. Θέλω να παίξω 30 λεπτά, να σουτάρω, να διασκεδάσω. Ακόμα και η διοργάνωση, ή ο ανταγωνισμός δεν έχει σημασία για μένα πια. Καταλαβαίνω ότι κάποιοι αποφασίζουν με βάση τα περισσότερα λεφτά. Για μένα δεν έχει αυτό σημασία πλέον. Κι ελπίζω όλοι να δουλέψουν σκληρά ώστε να φτάσουν σε ένα σημείο να αποφασίσουν για το πού θα παίξουν καλύτερα και όχι ποιος θα τους δώσει τα περισσότερα λεφτά».
Αυτή τη δυνατότητα δεν την είχες στον Παναθηναϊκό;
«Όχι, δεν την είχα. Ο Παναθηναϊκός είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση. Είναι μία ομάδα EuroLeague, με 9-10 παίκτες όπου όλοι αξίζουν να παίζουν. Ένιωθα ότι θα μπορούσα να παίζω περισσότερο. Δεν είχα τον χώρο, τον ρόλο και τον χρόνο που ήθελα. Και θεωρώ πως είχα δίκιο γιατί μία φορά είδα τον Τσάβι Πασκουάλ σε ένα εστιατόριο στην Αθήνα και ήρθε και μου είπε ότι ίσως έκανε λάθος και πως θα έπρεπε να με έχει χρησιμοποιήσει περισσότερο. Στην ΑΕΚ είχα μεγαλύτερο και πιο σταθερό ρόλο, έπαιζα περισσότερο. Ήθελα έναν ρόλο, όχι να είμαι ρολίστας».
Βέβαια, τον Τσάβι Πασκουάλ τον διαδέχτηκε ο Ρικ Πιτίνο, εσύ είχες και έναν τραυματισμό μέσα στη σεζόν, ενώ αποκτήθηκε και ο Κιλπάτρικ.
«Ήταν μία ακόμη άτυχη στιγμή για μένα. Ο κόουτς Πιτίνο δεν με ήξερε, ενώ ήρθε ο Σον που ήταν δική του επιλογή, συνεπώς δεν υπήρχε χρόνος».
Τη νίκη επί του Παναθηναϊκού την πανηγύρισες ιδιαίτερα, πράγμα που δεν άρεσε σε κάποιους αντιπάλους σου. Είχε κάποια ιδιαιτερότητα για σένα αυτό το ματς;
«Υπήρχαν διάφορα πράγματα που έγιναν στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Πριν καν αρχίσει το παιχνίδι, μου είπαν για κάποια πράγματα που ειπώθηκαν για μένα στα αποδυτήρια. Δεν μου άρεσαν και πλέον είχα στο μυαλό μου να το λύσουμε στο παρκέ. Όπως δεν μου άρεσαν και κάποια σφυρίγματα στην αρχή. Είχα τρία γρήγορα φάουλ και ήταν άδικο. Επίσης, υπάρχουν ακόμη κάποια οικονομικά ζητήματα που εκκρεμούν και τα οποία επίσης μου έδωσαν κίνητρο για εκείνο το παιχνίδι. Ξαφνικά έγινε κάτι σαν την τέλεια καταιγίδα για μένα εκείνη τη στιγμή και τα συναισθήματά μου έβγαλαν τον καλύτερο εαυτό μου στο τέλος. Αν κάποιος νομίζει ότι έπραξα έτσι επειδή δεν έπαιξα πολύ στον Παναθηναϊκό κάνει μεγάλο λάθος».
Σκέφτεσαι να επιστρέψεις στην Αθήνα και να συνεχίσεις να παίζεις εδώ;
«Φυσικά. Δεν ξέρω αν τώρα είναι η ώρα όπου οι ομάδες σκέφτονται τις μεταγραφές και τις ανανεώσεις, αλλά εγώ δεν έχω πρόβλημα. Σε αυτό το σημείο της καριέρας μου σημασία έχει πού θα νιώσω άνετα. Αν εγώ, ο προπονητής και η ομάδα ταιριάζουμε, ναι δεν έχω κανένα απολύτως θέμα».
Έχεις μιλήσει με την ΑΕΚ;
«Όχι, ακόμα όχι. Μπορεί να μην είμαι πρώτη επιλογή για πολλούς, αλλά θεωρώ πως με τη σεζόν που είχα πολλοί θα είδαν ότι μπορώ να συνεχίσω να παίζω σε υψηλό επίπεδο. Αν η ΑΕΚ με θέλει είναι πιθανό να συνεχίσω εκεί. Γιατί όχι; Δεν έχω λόγο να μην είμαι. Αλλά αυτό εξαρτάται από το τι θέλει η ομάδα».
Άρα, σκοπεύεις τα 37 σου χρόνια να σε βρουν στο παρκέ…
«Ναι. Θα γίνω 37 τον Σεπτέμβριο. Ξέρεις, άκουσα μία συνέντευξη του Τομ Μπρέιντι ενός από τους μεγαλύτερους παίκτες στην ιστορία του NFL, που είναι 43 χρονών και είπε στον Χάουαρντ Στερν ότι “όσο νιώθεις ότι μπορείς να παίξεις, όσο μπορείς να αποδώσεις στα ίδια επίπεδα, συνεχίζεις να παίζεις. Δεν λες σε έναν 43χρονο μουσικό να σταματήσει να τραγουδά. Δεν λες σε έναν καλλιτέχνη να σταματήσει να κάνει αυτό που ξέρει επειδή μεγάλωσε”. Έτσι νιώθω κι εγώ. Όσο νιώθω έτσι θα συνεχίσω να το κάνω. Όταν θα νιώσω ότι δεν μπορώ να το κάνω, θα ακούσω το μυαλό μου και θα σταματήσω».
Θα είναι μία απόφαση που θα εξαρτάται μόνο από τη σωματική κατάσταση ή και από το αν μπορείς να συνεχίσεις το ίδιο στυλ παιχνιδιού σου;
«Όσο το σώμα μου θα κάνει ό,τι του λέει το μυαλό μου θα παίζω. Θέλω να παίζω όσο αυτά τα δύο λειτουργούν ταυτόχρονα».
Έχεις παίξει με σπουδαίες συμπαίκτες και αντιπάλους στην Ελλάδα. Ποιους θαυμάζεις περισσότερο;
«Ο Καλάθης ήταν σπουδαίος συμπαίκτης αλλά λάτρευα να παίζω εναντίον του. Όταν ήμουν στη Μακάμπι και στην Ούνικς κι αυτός στον Παναθηναϊκό μαρκάραμε ο ένας τον άλλον. Ήταν πρόκληση να παίζουμε ως αντίπαλοι. Όσο για τον συμπαίκτη, με τον Σαντ-Ρος είχαμε σπουδαία χημεία και συνεργαζόμασταν πολύ καλά».
Ήσουν ανάμεσα στους παίκτες που έζησαν ένα παιχνίδι το οποίο δεν τελείωσε ποτέ. Πώς βίωσες εκείνο το ντέρμπι Κυπέλλου στο ΟΑΚΑ;
«Δεν ξέρω πολλές λεπτομέρειες γύρω από εκείνη την περίπτωση. Πολλοί λένε πολλά για εκείνη τη βραδιά. Θυμάμαι ότι ήμουν ενθουσιασμένος από τη μία με την πρόκριση, τη νίκη, τον κόσμο, από την άλλη όμως ήταν λίγο περίεργο γιατί δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Ήταν η πρώτη φορά που βίωνα κάτι τέτοιο. Ήταν το πρώτο μου παιχνίδι μετά τον τραυματισμό μου και από τη μία ήθελα να παίξουμε, από την άλλη επειδή είχα μόλις γυρίσει από τραυματισμό ένιωσα λίγο ανακουφισμένος γιατί ήθελα να έχω λίγο παραπάνω χρόνο μέχρι να επανέλθω πλήρως. Όσα έγιναν πέρυσι ήταν από τις πιο τρελές στιγμές που έχω ζήσει».
Έχεις σκεφτεί να γράψεις ένα γράμμα στον 37χρονο Λάνγκφορντ στο μέλλον;
«Ναι, μπορεί να το δοκιμάσω ξανά. Όταν αποφασίσω να σταματήσω, ίσως γράψω κάτι πάλι για να ανακοινώσω το τέλος της καριέρας μου».
Ήταν ένα ωραίο γράμμα πάντως. Γράφεις καλά…
«Στο κολλέγιο η δημοσιογραφία ήταν η βασική κατεύθυνση που είχα επιλέξει. Έχω κάποια εμπειρία».
Όταν παίζεις και έχεις την μπάλα στα χέρια του, ακούς φωνές να σου λένε «δύο βραβεία Alphonso Ford»;
«(σ. σ. γέλια) Μου κάνει εντύπωση που όλοι μιλούν για τα βραβεία αυτά, αλλά κανείς δεν θυμάται ότι ήμουν μέλος της καλύτερης πεντάδας της EuroLeague (σ.σ. 2013-14). Είναι περίεργο γιατί όταν σε θυμάται ο κόσμος αγνοεί ό,τι έχεις κάνει ως παίκτης ή ως άνθρωπος. Όταν κάνω ένα step back ή ένα δύσκολο σουτ, δεν με νοιάζει η άμυνα που έχω απέναντί μου, ή αν είναι καλό το σουτ. Με νοιάζει να είναι το σουτ που θέλω. Να είναι αυτό που έχω προπονηθεί για να κάνω. Είτε μπει είτε δεν μπει».
Όλο και περισσότεροι σκόρερ, όλο και περισσότεροι παίκτες του δικού σου στυλ, του “ένας εναντίον ενός”, που κουβαλούν την επίθεση στις πλάτες τους εμφανίζονται στη EuroLeague. Θεωρείς ότι αυτό το στυλ παιχνιδιού είναι πλέον σημείο της εποχής;
«Το ταλέντο πλέον πηγαίνει σε άλλο επίπεδο στη EuroLeague. Έρχονται αρκετοί παίκτες από το NBA, έρχονται αρκετοί Αμερικανοί, η EuroLeague έχει αρχίσει να ευνοεί τέτοιου είδους παίκτες, ευνοεί τον ρυθμό, την ταχύτητα, ενώ και αρκετοί προπονητές έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι τόσο κακό όσο νομίζει ο κόσμος να χρησιμοποιούν παίκτες με τέτοιο στυλ. Η Ευρώπη αρχίζει να αποδέχεται τους σκόρερ, τους χειριστές, τους παίκτες του ένας εναντίον ενός. Παίκτες όπως ο Λάρκιν, ο Τζέιμς, ο Σβεντ, με την επιτυχία, με τα στατιστικά και τα νούμερα που έχουν αναγκάζουν τον κόσμο να τους σεβαστεί. Όταν έπαιζα εγώ δεν νομίζω ότι η Ευρώπη ήταν έτοιμη να δεχτεί τέτοιου είδους παίκτες».
Άρα θεωρείς ότι αν ξεκινούσες αυτή την εποχή μπορεί να ήταν πιο εύκολα τα πράγματα για σένα; Ειδικά αν είχες παίξει σε ομάδες που πήραν τρόπαιο…
«Αυτό είναι κάτι που πολλοί δεν καταλαβαίνουν. Είχα την ευκαιρία να παίξω στην Μπαρτσελόνα, στην Εφές, στη Φενέρμπαχτσε. Δύο πράγματα ήθελα πάντα στην καριέρα μου: Το ένα ήταν να πληρώνομαι όσο άξιζα, ως ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης. Το άλλο να πάρω μία ομάδα και να κάνω κάτι που κανείς άλλος δεν έκανε. Για μένα, σημασία είχε να πάω στο Final 4 ή να πάρω μία EuroLeague με μία ομάδα που θα το πετύχαινε αυτή τη μία φορά, πετυχαίνοντας κάτι μοναδικό και σπουδαίο. Όχι να είμαι σε μία ομάδα που έχει τα λεφτά, τους παίκτες, άρα και τη δυνατότητα να πηγαίνει στο Final 4 κάθε χρόνο. Πάντα μου άρεσε να παλεύω σε μία ομάδα που προσπαθούσε να πετύχει κάτι μοναδικό, κάτι που δεν είχε πετύχει ως τότε».
Δεν είναι λίγο οξύμωρο ότι ο Κιθ Λάνγκφορντ δεν έχει πάρει μία EuroLeague;
«Αυτό είναι το θέμα. Στις μεγάλες ομάδες, σχεδόν ο καθένας έχει πάρει ένα τέτοιο τρόπαιο. Σίγουρα σε τέτοιες ομάδες θα είχα περισσότερες πιθανότητες. Για μένα, όμως, το τρόπαιο δεν ήταν ποτέ η βασική πρόκληση. Ποτέ δεν έθετα τους στόχους μου με βάση τα τρόπαια που μπορούσα να πάρω. Για μένα, για την καρδιά μου και το μυαλό μου αυτό που είχε νόημα ήταν να ξυπνάω κάθε μέρα και να είμαι ο καλύτερος παίκτης που μπορούσα. Όποτε κοιτάζω πίσω σκέφτομαι ότι, οκ, σίγουρα θα ήθελα να έχω έναν τέτοιο τίτλο που θα επισφράγιζε όσα έκανα, γιατί πιστεύω ότι ήμουν από τους καλύτερους Αμερικανούς που έπαιξαν στην Ευρώπη, πραγματικά νιώθω έτσι, αλλά συμβιβάζομαι με την ιδέα ότι οκ, ίσως είμαι ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ της γενιάς μου. Η ευρωπαϊκή του πτυχή».
Θα δεις το “Last Dance”;
«Ναι, ναι! Έμαθα ότι είναι στο Netflix. Οποιοσδήποτε ξέρει έστω και το παραμικρό για το μπάσκετ θα το δει. Το σημαντικό, όμως, είναι να το δει η νεότερη γενιά, τα παιδιά που δεν έχουν ζήσει τον Τζόρνταν».
