Στις 11 Απριλίου 2000 και πριν από ακριβώς 20 χρόνια, η ΑΕΚ αντιμετώπισε στη Λοζάνη την ισχυρή Κίντερ Μπολόνια για τον τελικό του Σαπόρτα.
Με εντυπωσιακή εμφάνιση η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς επικράτησε με 83-76 των Ιταλών, που είχαν παίκτες όπως ο Ντανίλοβιτς, ο Σκονοκίνι και ο Οικονόμου, κατακτώντας έτσι το κύπελλο Σαπόρτα. Ο Μιχάλης Κακιούζης πραγματοποίησε σπουδαία εμφάνιση και είκοσι χρόνια μετά μίλησε στην Ωρα των Σπορ και θυμήθηκε τη μαγική εκείνη βραδιά για τη Βασίλισσα:
Αναλυτικά όλα όσα είπε:
-Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από εκείνη τη μαγική βραδιά στη Λοζάνη. Τι θυμάσαι από εκείνο το ματς;
«Τα συναισθήματα που μου έχουν μείνει, είναι πολλά μαζί. Δεν ξεχνιούνται. Θυμάμαι όλη την πορεία μας, για να φτάσουμε στον τελικό. Μας είχε πληγώσει αυτή η ομάδα, δύο χρόνια πριν, στον τελικό της Ευρωλίγκας στη Βαρκελώνη. Ήταν, όχι σαν εκδίκηση, αλλά αποτέλεσε ένα επιπλέον κίνητρο για εμάς».
-Η ΑΕΚ είχε πέντε παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων σε εκείνο τον τελικό και ανάμεσά τους, ήσουν και εσύ. Ήταν αυτή η ομάδα, μία «καλοκουρδισμένη μηχανή»;
«Ήταν πολύ καλή ομάδα εκείνη η ΑΕΚ, οπότε είναι λογικό, το ότι υπήρχε αυτός ο πλουραλισμός. Θα ήταν αποτυχία νομίζω, αν δεν το παίρναμε αυτό το τρόπαιο. Για αυτή την πορεία που κάναμε. Τελικά τα καταφέραμε. Όσο για τον προπονητή μας, σε εκείνη την ΑΕΚ, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, νομίζω ότι είναι ένας από τους κορυφαίους, σε όλο το μπάσκετ, παγκοσμίως. Αυτό τα λέει όλα».
-Δύο χρόνια νωρίτερα, η ΑΕΚ δεν τα είχε καταφέρει στον τελικό της Ευρωλίγκας στη Βαρκελώνη, κόντρα στην Κίντερ. Αποτέλεσε αυτό, ένα έξτρα κίνητρο για την ομάδα;
«Ήταν έξτρα κίνητρο, για εμένα, τον Νίκο (σ.σ. Χατζή). Για εμάς, που είχαμε παίξει στον τελικό της Ευρωλίγκας δηλαδή, ήταν ένα επιπλέον κίνητρο. Ήταν πολλά όμως τα κίνητρά μας. Μόνο και μόνο που ήμασταν σε έναν τελικό και διεκδικούσαμε το τρόπαιο, όπως είχε γίνει και από την ΑΕΚ το 1968. Γενικά, διεκδικούσαμε ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ξέραμε την ιστορία της ομάδας μας, ξέραμε τα πάντα. Όσο για τον τελικό της Ευρωλίγκας το 1998, οι συνθήκες ήταν διαφορετικές στη Λοζάνη το 2000. Νομίζω ότι ήταν δίκαια και τα δύο αποτελέσματα».
-Επίσης, αυτό το τρόπαιο ήρθε 10 μέρες μετά από την κατάκτηση του Κυπέλλου, επί του Παναθηναϊκού στην Πυλαία…
«Εκείνη η σεζόν ήταν τρομερή. Η ΑΕΚ πήρε το Κύπελλο μετά από πολλά χρόνια. Πήραμε και το Σαπόρτα. Χτίσαμε τη βάση για αυτό που θα ακολουθούσε. Την επόμενη χρονιά, πήραμε ξανά το Κύπελλο και μετά, πήραμε και το πρωτάθλημα, το 2002. Γενικά, είχαν μπει οι βάσεις, για την μετέπειτα πορεία της ομάδας».
-Ένα σχόλιο για τον κόσμο της ΑΕΚ που είχε έρθει στη Λοζάνη, στον τελικό του 2000;
«Το μόνο που θυμάμαι, είναι ότι όταν μπήκαμε στο παρκέ, για να κάνουμε ζέσταμα, ήταν ένα γήπεδο γεμάτο και κιτρινόμαυρο. Το ήξερα το συναίσθημα, αλλά επειδή ήταν εκτός Ελλάδος, ένα γεμάτο γήπεδο, μας έδωσε ένα κίνητρο ακόμα, μία έξτρα ώθηση, για να είμαστε καλύτεροι».
-Μιας και υπήρξατε για πολλά χρόνια συμπαίκτες, πως σου φαίνεται που ο Νίκος Ζήσης, γύρισε στην ΑΕΚ, για να κλείσει την καριέρα του;
«Η προσθήκη του Νίκου στην ομάδα, έχει δώσει άλλη οντότητα, κάνει… μπαμ. Μετά από τη φυγή του Σαντ-Ρος, η ΑΕΚ έψαχνε έναν ηγέτη. Έχει δώσει, ηρεμία, εμπειρία, δύναμη και ωριμότητα. Τον ξέρω χρόνια προφανώς. Είναι ένα καταπληκτικό παιδί, ξέρουμε όλοι τι παίκτης είναι. Είναι πολύ σημαντικό, που τον έχει η ομάδα στο ρόστερ της».
