Ο γιος του Γιώργου Μαλούδη μίλησε για την τεραστία απόφαση να παραχώσει το ιστορικό εισιτήριο διάρκεια του πατέρα του προκείμενου να μπει στο μουσείο ιστορίας της ΑΕΚ.
Πριν λίγο η ΠΑΕ ΑΕΚ γνωστοποίησε μέσω των social media, το εισιτήριο διαρκείας του Γιώργου Μαλούδη, από τη σεζόν 1967-1968, όταν η Ένωση κατέκτησε το τέταρτο πρωτάθλημα της ιστορίας της.
Όμως, ο κάτοχος του διαρκείας δεν βρίσκεται εν ζωή αλλά ο γιος του έλαβε την μεγάλη απόφαση να το κάνει δωρεά στο μουσείο της του νέου γηπέδου της ομάδας.
Ο Μιχάλης Μαλούδης μίλησε για αυτή του την απόφαση, στην εφημερίδα SPORTDAY, λέγοντας πως «έπεσε από σύμπτωση στα χέρια μου πριν από καμιά δεκαριά χρόνια, κοιτώντας παλιά αντικείμενα του πατέρα μου και το είχα προσθέσει στη δική μου συλλογή, με περιοδικά, φωτογραφίες, διάφορα. Πριν από μερικές ημέρες, ένας καλός φίλος μου έβαλε την ιδέα να ρωτήσω αν θα είναι χρήσιμο για το Μουσείο της ομάδας και με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι ο Ανδρέας Δημάτος ενθουσιάστηκε από την ύπαρξη του. Εκανα αυτό που ένιωθα, για τον πατέρα μου, την οικογένειά μου και τη συνέχεια και συνέπεια της ιστορίας. Για την ΑΕΚ μας».
Στη συνέχεια, ο Μιχάλης μιλάει για το ποιος ήταν ο πατέρας του: «Ηταν ο γιος δύο προσφύγων. Η γιαγιά μου γεννήθηκε στην Πόλη και ο παππούς μου στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης. Παντρεύτηκαν στη «βασιλεύουσα» κι εγκαταστάθηκαν στα προσφυγικά του Κερατσινίου το ’22, μετά το διωγμό. Το 1929, ήρθε στον κόσμο ο πατέρας μου, ξακουστός εμποροράφτης αργότερα”.
Οσο για το κιτρινόμαυρο “μικρόβιο”; Το “κόλλησε” ακολουθώντας τα βήματα των προσφύγων της εποχής στην αγκαλιά της “μάνας ΑΕΚ”. «Πάντα ένιωθε πολύ περήφανος που ήταν ΑΕΚτζής και αυτό μας το μετέδωσε. Οταν ήμουν πολύ μικρός, επειδή ζούσαμε στο Κερατσίνι, έλεγα ότι ήμουν Ολυμπιακός. Εκείνος θύμωνε, άλλα είχε υπομονή.
Μετά καμάρωνε που είχα γίνει ΑΕΚ και με έπαιρνε μαζί του παντού. Ημουν στο Βελιγράδι το 1976, δίπλα του, όταν χάσαμε με 3-1 από τον Ερυθρό Αστέρα, όμως πήραμε τη μεγάλη πρόκριση που ήταν η αφετηρία για τη σπουδαία πορεία έως τους 4 της Ευρώπης. Μαζί του ήμουν και μέσα στο Καλλιμάρμαρο, όταν νικήσαμε τη Σλάβια, το 1968. Εχω τόσες πολλές δυνατές εικόνες και αναμνήσεις.
Πάντοτε σε πνεύμα αθλητικό, μακριά από χουλιγκανισμούς. Αγαπάμε αγνά την ΑΕΚ και την ιδέα της» τονίζει ο Μιχάλης.
