Μεγάλη συνέντευξη του Γιώργου Γιακουμάκη που μίλησε για τα πάντα
Ο Γιώργος Γιακουμάκης βρήκε την Ιθάκη του στην Ολλανδία για λογαριασμό της Φένλο. Ο Κρητικός επιθετικός σκοράρει συνεχώς και φαίνεται πως η καριέρα του αναγεννήθηκε.
Ο πρώην φορ της ΑΕΚ μίλησε στο gazzeta.gr για την Ολλανδία, την ΑΕΚ, την Εθνική και πολλά άλλα. Διαβάστε αναλυτικά:
Γιώργο τι άλλαξε φέτος και «εκτοξεύθηκες»; Πώς εξηγούνται οι εξαιρετικές εμφανίσεις σου και τα διαδοχικά γκολ σε αντίθεση με την παρουσία σου σε Γκόρνικ, ΑΕΚ και ΟΦΗ;
«Η σανίδα σωτηρίας μου αρχικά δεν ήταν η Φένλο, αλλά η Γκόρνικ. Απλά αγωνιζόμουν σε ρόλο δεύτερου φορ, με τον Ανγκούλο μπροστά. Εκεί άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου, όμως δεν μπορούσα να είμαι ταυτόχρονα και τόσο κοντά στο γκολ. Έτσι όταν ήρθε η πρόταση της Φένλο τους ξεκαθάρισα πως θέλω να παίζω μπροστά, δηλαδή σέντερ φορ και όχι περιφερειακός.
Από την στιγμή που οι άνθρωποι μου είπαν πως με υπολογίζουν για σέντερ φορ και μόνο, ήταν πολύ εύκολη η απόφαση για μένα. Το πρωτάθλημα είναι άκρως επιθετικό, οπότε για έναν επιθετικογενή ποδοσφαιριστή το να έρθεις εδώ είναι μια μεγάλη ευκαιρία αλλά και πρόκληση. Σε ό,τι αφορά τον ΟΦΗ ήταν τεράστια η χαρά μου να βρίσκομαι στην ομάδα της καρδιάς μου, απλά ήταν μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.
Είχα καιρό να σταθώ στα πόδια μου και να πάρω χρόνο συμμετοχής. Συν τοις άλλοις, υπήρχε η πίεση να παραμείνουμε στην κατηγορία. Ήταν μια διαφορετική κατάσταση. Μετά στην ΑΕΚ οι ευκαιρίες που πήρα ήταν ελάχιστες, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να βρω τον εαυτό μου. Εκτός του ότι δεν πήρα ευκαιρίες, δεν είχα και την κατάλληλη ψυχολογία»
Φαντάζομαι σε έχει βοηθήσει το ποδοσφαιρικό περιβάλλον της Ολλανδίας σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου στην πρώτη στραβή σε περιμένουν στη γωνία…
«Ο κόσμος πάντα θα σε κρίνει αρνητικά, αυτό έχω καταλάβει. Σε περιμένουν στη γωνία και για πολύ απλά πράγματα. Είσαι επιθετικός, μπορεί να χάσεις γκολ… Μου έχουν στείλει τρελά μηνύματα ακόμα και για την Εθνική κάποιος άνθρωπος που δεν γνωρίζω. Μου έγραφε πως είχαν παίξει στοίχημα να μπει τρίτο γκολ στο ματς με την Μολδαβία και επειδή το είχαν παίξει over και έχασα το τετ-α-τετ για το τρίτο γκολ μου ευχήθηκαν να πάθω χιαστούς!
Ο κόσμος μια ζωή θα σε περιμένει στη γωνία για να σε κρίνει. Το θέμα είναι να στέκεσαι στα πόδια σου και να πιστεύεις στον εαυτό σου. Εάν δεν πιστεύεις εσύ, δεν θα πιστέψει κανένας άλλος. αν έχεις την υγεία σου όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η αιτία που κάνουν πιο εύκολη την απόφασή σου να θέλεις να φύγεις από την χώρα για το ποδοσφαιρικό σου μέλλον.
Το να φύγεις δεν είναι εύκολο, αλλά αυτοί οι άνθρωποι εξαλείφουν τις δεύτερες σκέψεις σου. Δυστυχώς γενικότερα ισχύει αυτό. Δεν έχει να κάνει μόνο με την περίπτωση μου. Αγαπώ πολύ την χώρα μου. Το να φορέσεις οποιαδήποτε φανέλα μεγάλης ομάδας στη χώρα σου αποτελεί τιμή, αλλά το θέμα είναι να το χαίρεσαι στο τέλος της ημέρας».
Μαχλάς, Αναστασίου, Σαμαράς, Χαριστέας έκαναν καριέρα στην Ολλανδία. Θα σταθώ στον Μαχλά και το «συρτάκι» που χόρευαν οι οπαδοί του Άγιαξ και της Φίτεσε σε κάθε γκολ του. Θα ήθελες να ζήσεις κάτι ανάλογο;
«Πάνω απ’ όλα την υγεία μου θέλω να έχω και μετά στόχος είναι να πετυχαίνω γκολ σε κάθε αγωνιστική εάν είναι εφικτό. Αυτοί οι άνθρωποι σου δίνουν κίνητρο έτσι ώστε να φτάσεις εάν γίνεται τα νούμερα που έφτασαν εκείνοι. Για μένα είναι μια πρόκληση. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές και ειδικότερα ο Μαχλάς άνοιξαν τον δρόμο για τους Έλληνες στην Ολλανδία. Μας βλέπουν πολύ θετικά. Μας θαυμάζουν ουσιαστικά, λένε ‘ o Έλληνας’».
Το ξεκίνημα σου στη Φένλο ονειρεμένο, συνδυάζοντας το με χατ-τρικ. Αλήθεια, πως βρέθηκες στην ολλανδική ομάδα;
«Μου βγήκαν οι φάσεις, αλλά ένιωθα καλά από την αρχή στη Φένλο. Με το που έφτασα στην Ολλανδία και μπήκα στο γραφείο του προπονητή μου είπε πως εάν δεν πετύχω 20 γκολ θα είναι αποτυχία. Όταν από την πρώτη μέρα λοιπόν σου λέει αυτά τα λόγια ο προπονητής, σου δίνει τα φόντα για να πετύχεις κάτι πολύ όμορφο.
Όλη η ομάδα με πίστευε, προπονητές, το επιτελείο του συλλόγου, η διοίκηση. Ο τεχνικός διευθυντής της Φένλο όταν ήρθε να μου κάνει πρόταση εγώ ήμουν ακόμα στη Γκόρνικ και πήρε το αεροπλάνο για να πιούμε καφέ στην Πολωνία και να με γνωρίσει από κοντά. Αυτό και μόνο μου έδειξε πάρα πολλά και έπαιξε τεράστιο ρόλο στην απόφαση μου.
Όταν μου έκαναν πρόταση, χωρίς να με πιέσουν μου είπαν να πάω στο προπονητικό κέντρο της Φένλο, να δω πως δουλεύουν, την ομάδα, τους ανθρώπους, τις εγκαταστάσεις. Μου τόνισαν πως εάν μου αρέσει μπορούμε να συζητήσουμε, εάν όχι δεν θα με πιέσουν για κάτι. Όλο αυτό μου έδωσε ελευθερία, αλλά και χρόνο για να αποφασίσω τι θέλω».
Φαντάζομαι πως η ήττα με 13-0 από τον Άγιαξ είναι μέχρι στιγμής η πιο άσχημη στιγμή σου στην Ολλανδία. Πρωτόγνωρο σκορ έτσι;
«Στην Ελλάδα όταν δέχεσαι τρία γκολ, σταματάει ο αντίπαλος, αλλά και εσύ κάθεσαι μπροστά στο τέρμα για να μην δεχθείς περισσότερα γκολ. Υπάρχει διαφορετική νοοτροπία εδώ. Ήταν πολύ δύσκολη εκείνη η βραδιά. Ήταν η πιο δύσκολη της ζωής μου και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Την ντροπή που ένιωσα και πόσο θίχτηκε ο εγωισμός μου.
Η νοοτροπία είναι όμως εδώ πολύ διαφορετική και για αυτό εμείς είμαστε 30 χρόνια πίσω. Μετά από τρεις μέρες είχαμε αγώνα για το Κύπελλο κόντρα στην Ντεν Μπος. Ήρθαν φίλαθλοι της ομάδας και μας υποδέχθηκαν σαν θεούς. Τρεις μέρες πριν είχαμε δεχθεί 13 γκολ.
Την επόμενη μέρα στο προπονητικό υπήρχαν οπαδοί και μας χειροκροτούσαν. Εγώ όταν το είδα, να σου πω την αλήθεια νόμιζα πως ήταν ειρωνικό, αλλά τελικά όπως αποδείχθηκε δεν ήταν καθόλου. Στην Ελλάδα μετά το 4-0 θα είχε καεί το προπονητικό κέντρο οποιασδήποτε ομάδας».
Υπήρξαν κάποιοι που θεώρησαν πως έπαιξε ρόλο στην κλήση σου στην Εθνική και το γεγονός πως ο Τζον Φαν’τ Σχιπ είναι Ολλανδός…
«Με ρώτησε ένας Ολλανδός δημοσιογράφος γι’ αυτό, πως επειδή ο Φαν’τ Σχιπ είναι Ολλανδός με επέλεξε στην Εθνική. Τον ρώτησα τότε γιατί δεν κάλεσε όλους τους Έλληνες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ολλανδία; Γιατί να το ρωτήσεις αυτό; Εννιά γκολ είχα πετύχει σε ισάριθμα παιχνίδια».
Η Εθνική δεν κατάφερε τελικά να κατακτήσει την πρώτη θέση του Nations League μολονότι ήταν καλύτερη και στα δύο παιχνίδια κόντρα στη Σλοβενία. Τι έφταιξε πιστεύεις;
«Το λάθος μας ήταν που φτάσαμε στο τελευταίο παιχνίδι να παίζουμε μόνο για τη νίκη. Αυτό ήταν το κακό για μας γιατί νιώσαμε ένα άγχος παραπάνω με τη λογική πως οι αντίπαλοι μας μπορούν να παίξουν μέχρι το 90 για την ισοπαλία. Μας άγχωσε λίγο το γεγονός πως πρέπει να σημειώσουμε γκολ και να κρατήσουμε το σκορ υπέρ μας. Δεν το καταφέραμε γιατί δεν ήμασταν συγκεντρωμένοι στην τελική προσπάθεια και αυτό μας κόστισε».
Πώς είναι το κλίμα στα αποδυτήρια της Εθνικής;
«Έχω ακούσει διάφορα για την εθνική ομάδα, αλλά αυτό που έχω να πω είναι πως δεν έχω ζήσει καλύτερο κλίμα σε καμία ομάδα. Έχω ακούσει πολλά από ανθρώπους που προσπαθούν να μειώσουν την προσπάθεια που γίνεται στην Εθνική. Νομίζω πως έχει αρχίσει και γίνεται κάτι σιγά-σιγά. Καταρχάς γινόμαστε ομάδα.
Εγώ αυτό που βίωσα για 10 μέρες είναι το εκπληκτικό κλίμα που επικρατεί. Με κάθε ειλικρίνεια τονίζω πως κανείς δεν λέει ‘θα παίξω εγώ, δεν θέλω να παίξει κάποιος άλλος’. Είχαμε έναν στόχο χωρίς δεύτερες σκέψεις, το να κερδίζει η ομάδα. Όποιος και να έπαιζε, είτε εγώ, είτε ο Παυλίδης, ο Κουλούρης, οποιοσδήποτε και αν ήταν δεν με ένοιαζε. Ήθελα απλά να κερδίσει η ομάδα γιατί εκπροσωπώ την χώρα μου και την αγαπώ».
Όταν αγωνιζόσουν στον Ατσαλένιο είχες πανηγυρίσει με ένα μπλουζάκι που έγραφε «Why Always Giakoum». Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτή την ενέργεια;
«Αυτό ήταν μια τρέλα της εφηβείας. Εγώ ήμουν 16 ετών και ο τότε συμπαίκτης μου, Πέτρος Γιακουμάκης 18. Εκεί ήταν εποχή ήμασταν αχώριστοι φίλοι, παντού μαζί και τότε είχε γίνει η ιστορία με τον Μπαλοτέλι, το «why always me». Έτσι μου πρότεινε ο Πέτρος να γράψουμε και εμείς «why always Giakoum».
Όταν λοιπόν ο Πέτρος πήγε και τύπωσε τα μπλουζάκια, είπαμε όποιος από τους δύο βάλει γκολ θα κάνουμε και εμείς το ίδιο. Τότε νομίζω παίζαμε με την Επισκοπή στο περιφερειακό και σκόραρε ο Πέτρος. Η Επισκοπή είχε βγει πρώτη και εμείς δεύτεροι. Ήταν ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι πρωταθλήματος».
Η οικογένεια Γιακουμάκη έχει παράδοση στο ποδόσφαιρο. Τόσο ο παππούς σου, όσο και ο πατέρας σου ήταν ποδοσφαιριστές…
«Ο πατέρας μου και ο παππούς μου δεν αγωνίστηκαν σε επαγγελματικά πρωταθλήματα και είναι λογικό να γνωρίζουν αυτή την ιστορία μόνο στην Κρήτη. Νομίζω υπήρχε το μικρόβιο του ποδοσφαίρου. Ο παππούς μου ήταν ποδοσφαιριστής σε μια ομάδα του χωριού σε τοπικό επίπεδο και ακολούθησε ο πατέρας μου, ο οποίος θα έλεγα αδίκησε τον εαυτό του, αλλά και λόγω της εποχής γιατί ξεκίνησε να αγωνίζεται σε ηλικία 17 ετών.
Φαντάσου λοιπόν πόσο πίσω έμεινε για 17 χρόνια. Τώρα για παράδειγμα ξεκινάς στην ακαδημία και σε ηλικία 4 ετών σου έχουν δάσκαλο μόνο για τεχνική. Στο περιφερειακό, το οποίο τότε ήταν Δ΄ Εθνική είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ με 27 γκολ και η ομάδα του, ο Ατσαλένιος έπεσε κατηγορία. Άργησε να τα κάνει όλα αυτά. Ήταν 27 ετών. Τότε ενδιαφέρθηκαν ομάδες από την Α΄ Εθνική, όμως εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολο να κάνεις σε τέτοια ηλικία μεταγραφή από μικρές κατηγορίες στην Α΄ Εθνική».
Πώς βλέπει ο πατέρας σου τις εμφανίσεις σου με την Φένλο;
«Ο πατέρας μου χαίρεται δύο φορές στις χαρές και δέκα φορές παραπάνω στις λύπες μου».
Παρακολουθείς τι κάνουν οι υπόλοιπες Έλληνες. Είναι ένα ακόμη κίνητρο να αναδειχθείς πρώτος Έλληνας σκόρερ στην τρέχουσα σεζόν;
«Δεν με νοιάζει να βγω πρώτος Έλληνας σκόρερ, αλλά πρώτος σκόρερ στην Eredivisie. Θα ήθελα να πετύχω όσα πιο πολλά γκολ μπορώ. Το πρωτάθλημα στην Ολλανδία είναι πολύ ανταγωνιστικό. Δηλαδή, πετυχαίνω γκολ κοιτάζω τα υπόλοιπα παιχνίδια και διαπιστώνω πως σκοράρουν και οι υπόλοιποι που βρίσκονται ψηλά. Ξαναβάζω και ξαναβάζουν και εκείνοι. Γίνεται πανικός και αυτό μου δίνει ένα έξτρα κίνητρο για να μην επαναπαύομαι σε κανένα παιχνίδι. Ελπίζω να τα καταφέρω».
Πως θυμάσαι το γκολ που πέτυχε με την ΑΕΚ μέσα στο «Καραϊσκάκη» κόντρα στον Ολυμπιακό στον δρόμο για τον τίτλο;
«Ήταν ένα σημαντικό γκολ στην προσπάθεια που κάναμε για το πρωτάθλημα, μια σημαντική νίκη γενικότερα. Στο 84′ ήμασταν πίσω στο σκορ και καταφέραμε να το ανατρέψουμε. Ήταν μια πολύ σημαντική νίκη όπως αποδείχθηκε μέχρι τέλος. Θα προτιμούσα να έχω πετύχει 50 γκολ με την ΑΕΚ και να μην είχα πετύχει αυτό το γκολ με τον Ολυμπιακό στο ‘Γ. Καραϊσκάκης’. Μετά με ακολούθησε μια κατάρα, πήγαν όλα στραβά».
Η ΑΕΚ όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του Τάσου Μπακασέτα τον παραχώρησε με χαμηλό αντίτιμο στην Αλάνιασπορ. Στην δική σου περίπτωση προέβλεψε στη συμφωνία ένα ποσοστό μεταπώλησης 15%.
«Ουσιαστικά είδαν ότι έγινε κάποιο λάθος με τον Μπακασέτα, μην πούμε ότι με πίστεψε η ΑΕΚ. Το να πιστεύεις σε έναν παίκτη σαν ομάδα το δείχνεις έμπρακτα. Έτσι νομίζω γίνεται, αλλά εντάξει ποτέ δεν θα πω πως ήταν λάθος η ΑΕΚ. Ήταν τιμή μου που φόρεσα τη φανέλα της ομάδας, απλά ίσως έπρεπε να γίνει σε άλλη χρονική στιγμή.
Δεν ήταν το κατάλληλο timing να πάω στην ΑΕΚ. Ήταν δύσκολο να σε πιστέψει μια μεγάλη ελληνική ομάδα όταν σε αποκτά από μια μικρομεσαία. Δυστυχώς υπάρχει αυτό το ταμπού, αλλά αυτό νομίζω συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Είναι τέτοια η νοοτροπία μας. Εάν ο Γιακουμάκης ερχόταν από την Αϊντχόφεν θα είχε άκρως αντίθετη αντιμετώπιση. Ο Γιακουμάκης που ήρθε από τον Πλατανιά αντιμετώπισε δυσκολίες οι οποίες πολλές φορές σε κάνουν να αναρωτιέσαι για τον εαυτό σου, για την ποδοσφαιρική αξία σου».
Η Φένλο ωστόσο σε εμπιστεύτηκε από την πρώτη μέρα…
«Εγώ την δουλειά μου θέλω να κάνω, να είμαι χαρούμενος με τον εαυτό μου, να νιώθω πλήρης πως έκανα τα πάντα από τη μεριά μου. Αυτή τη στιγμή τα έχω καλά με τον εαυτό μου, γιατί ότι περνά από το χέρι μου το κάνω. Έρχονται και τα γκολ, οπότε καλά είναι».
Θα επέστρεφες κάποια στιγμή στην Ελλάδα ή στόχος σου είναι να παραμείνεις στο εξωτερικό και όπου σε βγάλει;
«Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν λες ποτέ. Έχω δει διάφορα σκηνικά. Ποδοσφαιριστές να αγωνίζονται σε μια ομάδα, να την υποστηρίζουν φανατικά και μετά να πηγαίνουν στον αιώνιο αντίπαλο. Είναι πολύ άσχημο αυτό γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει στο ποδόσφαιρο. Είμαι 25 ετών. Δεν θα μπορούσα να πω πως θέλω να μείνω μια ζωή στο εξωτερικό. Και αν γυρίσω στην Ελλάδα; Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει στο ποδόσφαιρο. Αυτή τη στιγμή είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι στο εξωτερικό».
Ο προπονητής σου, Xανς Ντε Κόνινγκ σου είχε πει πως εάν δεν πετύχεις 20 γκολ θα είναι αποτυχία. Πιστεύεις θα ξεπεράσεις αυτό το όριο;
«Αν το πάμε στατιστικά η λογική λέει πως θα ξεπεράσω τα 20 γκολ. Εγώ να σου πω την αλήθεια θέλω να είμαι υγιής. Όσο λοιπόν είμαι υγιής και μπορώ να προσπαθώ καθημερινά για να βελτιώνομαι, γιατί συνέχεια θέλω να βελτιώνομαι, αφού δεν μπορώ να πω πως είμαι κάτι και είναι εφικτό θα το κυνηγήσω να τα ξεπεράσω».
Στο ξεκίνημα της σεζόν παίζατε σε σύστημα 4-3-3, όμως εσχάτως ο Ντε Κόνινγκ χρησιμοποιεί το 4-4-2. Ποιο σε βοηθάει περισσότερο στο σκοράρισμα;
«Νομίζω πως το σύστημα που παίζουμε τώρα με βοηθάει περισσότερο. Όσο παίζαμε με 4-3-3 κουβαλούσα και τους δύο σέντερ μπακ πάνω μου. Είχα δύο παίκτες να με μαρκάρουν και να με επιβλέπουν, ήταν πιο δύσκολο. Τώρα παίζοντας μαζί με δεύτερο σέντερ φορ, τον Άριας, ο οποίος είναι πάνω κάτω στο στιλ μου τραβάει τον ένα σέντερ μπακ και έτσι γίνεται πιο εύκολο για μένα.
Αυτό το σύστημα μας δίνει περισσότερες τελικές, φορτώνει περισσότερο την επίθεση μας και μας βοηθάει περισσότερο στο πρέσινγκ, οπότε για μένα είναι πολύ καλύτερο αυτό το σύστημα».
