Οι εβδομάδες που είναι… ατελείωτες, οι ηλιόλουστες Κυριακές, η Νέα Φιλαδέλφεια που απέκτησε και πάλι ζωή, οι εκδρομές, οι παρέες.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδόπουλος
Αυτά είναι μόνο λίγα πράγματα που δεν έχουμε προλάβει να ζήσουμε όσοι γεννηθήκαμε μετά το 1990. Όλοι έχουμε ακούσει ιστορίες, από παππούδες, από πατεράδες, από συγγενείς, από φίλους φίλων, από αγνώστους…
Για την ΑΕΚ του ’90. Αυτήν την ομαδάρα που παραδεχόταν όλη η Ελλάδα ότι έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο. Αυτήν την ομαδάρα, για την οποία όλοι οι Ενωσίτες έκαναν τις εβδομάδες μέρες, τις μέρες, ώρες, και τις ώρες λεπτά, προκειμένου να την θαυμάσουν ξανά από κοντά.
Κάπως έτσι γίνεται και φέτος. Φωνάζουμε χρόνια τη σημασία της έδρας, το να έχει η ΑΕΚ το δικό της… σπίτι. Ο νόμος της Φιλαδέλφειας έχει τρομοκρατήσει για τα καλά τους αντιπάλους της. Μεγάλους και μη.
Ο απολογισμός; 9 αγώνες (10ος με τον σημερινό, 17:30 με τον Πανσερραϊκό), ισάριθμες νίκες, 23 γκολ υπέρ, 2 γκολ κατά! Ποιος την είδε στη Φιλαδέλφεια και δεν τη φοβήθηκε;
Πόσο τυχεροί είμαστε όσοι μπορούμε και ζούμε αυτές τις Κυριακές λοιπόν, αυτές τις Τετάρτες που είναι σαν Κυριακές, αυτήν την παρέα που έχει φτιάξει ο Ματίας με το τιμ του. Όσοι δεν έχουμε προλάβει τη δεκαετία του ’90, αυτό είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε ζήσει μέχρι στιγμής. Οι καφέδες πριν το ματς, τα σουβλάκια μετά, η παρέα που δε λείπει ποτέ κανείς, όλα αυτά έχουν κάνει τον ΑΕΚτζή να ζει και να αναπνέει για τη μέρα που η ομαδάρα του θα αγωνιστεί στη Νέα Φιλαδέλφεια!
