Η ΑΕΚ για ακόμη μια Κυριακή δεν ήταν ικανή να κερδίσει ένα ακόμη «μεγαθήριο» στην έδρα της, χωρίς αυτό να προκαλεί έκπληξη στους Ενωσίτες, αλλά αυτό που δεν προκάλεσε ΚΑΜΙΑ έκπληξη ήταν η απόφαση της ΑΕΚ να μην προχωρήσει σε μεταγραφή. Ναι, αυτής που ήμασταν εδώ και 20 ημέρες στη τελική ευθεία και για αυτή που η ομάδα «φωνάζει» για εδώ και τουλάχιστον δύο μήνες, την ώρα που παρασκηνιακά, οι «ανταγωνιστές» της αλωνίζουν και η ΑΕΚ σφυρίζει αδιάφορα.
Βαρέλι δίχως πάτο αποδεικνύεται (και) η φετινή ΑΕΚ, με τη κατάσταση στην ομάδα να χειροτερεύει μέρα με τη μέρα παρά τις αλλαγές που έχουν γίνει τις τελευταίες τέσσερις σεζόν, αγωνιστικά και διοικητικά. Μοναδικός υπεύθυνος για το αποτέλεσμα είναι ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας, ο οποίος με τις ξεπερασμένες τακτικές του έχει φέρει την ομάδα στο σημείο που βρίσκεται, ενώ θα έπρεπε να εναρμονιστεί με τα θέλω του σύγχρονου ποδοσφαίρου, κάτι που όπως φαίνεται είναι σχεδόν αδύνατο.
Αγωνιστικά η ΑΕΚ παρουσιάζει ένα αποτρόπαιο θέαμα, πέρα από κάποιες εκλάμψεις που παρουσιάζεται ως σύνολο, έχοντας καταφέρει να γίνει περίγελος και ευκαιρία για κάθε αντίπαλο, ανεξάρτητα από την έδρα. Μια ομάδα που μετά από 6-7 μήνες προπονήσεων και αγώνων δεν έχει καμία συνοχή, αυτοματισμούς και δεν μπορεί να παράξει ορθολογικό ποδόσφαιρο και δυστυχώς σήμερα βλέπουμε πως τα αποτελέσματα των προηγούμενων μηνών, όπως αυτό με τη Βέλεζ, τον ΟΦΗ ή τον Απόλλων Σμύρνης, μόνο τυχαία δεν ήταν. Προφανώς όμως όταν παρουσιάζεις το ίδιο κακό θέαμα, δεν μπορεί να σου φταίει μόνο ο εκάστοτε προπονητής είτε αυτός λέγεται Καρέρα, είτε Μιλόγεβιτς, είτε Γιαννίκης. Ο κάθε προπονητής έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και ένα όριο στο…ταβάνι του, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους ποδοσφαιριστές. Μοναδικός υπεύθυνος είναι αυτός που τον έφερε στην ομάδα.
Και μέσα στην αβεβαιότητα έρχεται πρόγραμμα-φωτιά για την ΑΕΚ με συνεχόμενα ντέρμπι που στην πλειοψηφία τους θα είναι εκτός έδρας. Εν ολίγοις η ΑΕΚ μέχρι το τέλος της σεζόν έχει να αγωνιστεί τρεις (τουλάχιστον) φορές με τον Ολυμπιακό, τρεις με τον ΠΑΟΚ, τρεις με τον Παναθηναϊκό, συν τους υπόλοιπους αγώνες που μόνο εύκολη υπόθεση δεν θα είναι.
Διοικητικά η Ένωση δείχνει ανήμπορη να ανταπεξέλθει στα θέλω του σύγχρονου ποδοσφαίρου, επιμένοντας στις απαρχαιωμένες τακτικές που μόνο κακό κάνουν στην ομάδα. Η επιλογή του Παναγιώτη Κονέ ως τεχνικού διευθυντή, έφερε μεν έναν αέρα αλλαγής, αλλά η μηδενική εμπειρία του στο αντικείμενο έφερε τα αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα με κορυφαίο αυτό της μη μεταγραφής ενός χαφ, τον οποίο αναζητούσε η Ένωση εδώ και μερικούς μήνες, αλλά εν τέλει δεν βρέθηκε. Πάμε άλλη μια…Δεν βρέθηκε ένας χαφ σε ολόκληρο τον κόσμο, μετά από τόσους μήνες αναζήτησης. Πρόκειται για μεγάλο κάζο και τεράστια ευθύνη των Κονέ-Παπαδημητρίου, όπως και του Αργύρη Γιαννίκη που δέχθηκε τη πρόταση της ΑΕΚ για τη μη ενίσχυση.
Μεγάλο παράδειγμα αν και δεν θέλω να κάνω συγκρίσεις με αντιπάλους, αυτό του ΠΑΟΚ, που μετά το κακό ξεκίνημα, έφερε έναν τεχνικό διευθυντή με εμπειρία και μέσα σε λίγες ημέρες προχώρησε σε μεταγραφές, έχοντας την απόλυτη εμπιστοσύνη της διοίκησης, παρά το μικρό χρονικό διάστημα που δουλεύει στον σύλλογο της Θεσσαλονίκης. Τα αποτελέσματα φανήκαν άμεσα, αφού ο ΠΑΟΚ κατάφερε να ανέβει στη δεύτερη θέση και να κρατήσει μια καλή διαφορά από τον πρώτο Ολυμπιακό.
Όλα αυτά την ώρα που παρασκηνιακά οι αντίπαλοι της ΑΕΚ «αλωνίζουν» στο Ελληνικό ποδόσφαιρο από κάθε πλευρά, είτε αυτό αφορά τη διαιτησία, είτε τη πολιτεία, με την ΑΕΚ να σφυρίζει αδιάφορα, τακτικές που δεν βλέπαμε ούτε όταν η ΑΕΚ δεν είχε ισχυρή διοίκηση, πόσο μάλλον τώρα!
Πλέον το αύριο είναι κάτι περισσότερο από αβέβαιο και πρέπει να υπάρξουν γενναίες αποφάσεις και αλλαγές άμεσα με αρχή τη στελέχωση της Ένωσης, καθώς η ΑΕΚ αγωνιστικά δεν εμπνέει εμπιστοσύνη σε κανέναν και διοικητικά εμπνέει ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι, αφού λίγους μήνες πριν την είσοδο της ΑΕΚ στο γήπεδο της, δείχνει πόσο ανοργάνωτη και ανήμπορη είναι, ενώ θα έπρεπε να ήταν το ακριβώς αντίστροφο.
