18 Φεβρουαρίου 2019. 00:48 Ελλάδος η ώρα, ή κάπου εκεί… Μεθυσμένη πολιτεία το Ρίο Ντε Τζανέιρο της ζωής μας.
Η ΑΕΚ κερδίζει στον Τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου (Intercontinental Cup) την ισχυρή οικοδέσποινα Φλαμένγκο του NBAer Άντερσον Βαρεχάο με 86-70. Είχε προηγηθεί η νίκη στον ημιτελικό επί της Πρωταθλήτριας Λατινικής Αμερικής Σαν Λορέντζο, με 86-64. Όλα αυτά στο ολυμπιακών προδιαγραφών «Carioca Arena 1», που σχεδόν κατακλύστηκε από Βραζιλιάνους, αλλά οι (λιγότεροι) «Ενωσίτες» που ήρθαν από παντού κέρδισαν τη μάχη της εξέδρας, έβαλαν φτερά στα πόδια των αθλητών και… τρέλαναν τον Λούκα Μπάνκι, που τραγουδούσε μαζί τους τα «κιτρινόμαυρα» συνθήματα του θριάμβου της «Βασίλισσας», που έγινε… Παγκόσμια.
Κι αν υποβάθμισαν πολλοί εκ των αλλοτρίων την επιτυχία, το νέκταρ της οποίας κι άλλες δύο ελληνικές ομάδες γεύτηκαν στο παρελθόν και χωρίς Φάιναλ Φορ, ουδείς εκ των «κιτρινόμαυρων» δεν θα λησμονήσει την ιερή στιγμή της παγκόσμιας καταξίωσης, στην ύψιστη διασυλλογική διοργάνωση της FIBA. Η «Βασίλισσα», που κάποτε πάλευε στα μαρμαρένια αλώνια, κράτησε όμως τη ψυχή της και τη λαμπάδα της ελπίδας αναμμένη για τα κατοπινά.
Δεν ξεχνάμε όλους όσοι συνέβαλαν σε ακόμη μία κατάκτηση, στο 3ο τρόπαιο της αναγέννησης. Δεν ξεχνάμε την πρωτοφανή γενναιοδωρία του τζέντλεμαν Ιταλού τεχνικού, που σταμάτησε τον Τελικό για να αφιερώσει το Κύπελλο στον «προφεσόρ» Ντράγκαν Σάκοτα, που φύτεψε τον σπόρο με την κατάκτηση του BCL στο μαγικό Φάιναλ Φορ του ΒCL του ΟΑΚΑ, πριν από το θερισμό στο τροπικό της ηλιοκαμένης πατρίδας της σάμπα.
Δεν ξεχνάμε και τους πανηγυρισμούς εκείνων, που όχι απλώς έβαλαν ξανά την ΑΕΚ στην καθημερινότητα του οπαδού της, αλλά την κατέστησαν διεθνή δύναμη, πιστή στο πλάνο και στο όραμα, εθισμένη να κατακτά κορυφές.