Uncategorized, ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΒΑΛΑΝΤΗΣ ΑΛΕΞΟΥΔΗΣ

ΑΕΚ-Χιμένεθ: Ο ένας το στήριγμα του άλλου



Δεν είναι ο κορυφαίος του κόσμου αλλά ξέρει τα κουμπιά της ομάδας. Έπεσαν στις πλάτες του πάλι αποτυχίες, αμφισβήτηση και αρνητικό κλίμα αλλά ακόμα μια φορά τα καταφέρνει περίφημα. Ο λόγος για τον Μανόλο Χιμένεθ! Γράφει ο Βαλάντης Αλεξούδης…

Φαίνεται πως κάποιοι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για συγκεκριμένες αποστολές και σε συγκεκριμένο περιβάλλον. Ο Μανόλο Χιμένεθ είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται η ΑΕΚ αλλά και η Ένωση είναι ο σύλλογος που χρειάζεται ο Ανδαλουσιανός Τεχνικός. Εδώ μπορεί να δουλέψει καλύτερα και να αφήσει το στίγμα του όπως έκανε και πέρυσι. Αυτό έχει αρχίσει ήδη να φαίνεται από την εικόνα της ομάδας αλλά και τα αποτελέσματα που φαίρνει. 
Σαφώς δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη Μπαρτσελόνα. Δεν παίζει το ποδόσφαιρο που θα ζήλευε ο Γκουαρδίολα αλλά πλέον όλα έχουν μπει σε μια σειρά. Τα αγωνιστικά προβλήματα έχουν μειωθεί σημαντικά και φαίνεται πως πλέον παρακολουθούμε ένα σύνολο που ξέρει το λόγο που βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο, πως να πάρει το αποτέλεσμα και παλεύει για αυτό για 90+ λεπτά. Κάτι που είχε ξεχαστεί για καιρό στον Δικέφαλο. 
Το πιο σημαντικό σε μια ομάδα είναι να έχει την ταυτότητά της. Να ξέρει το πως προσεγγίζει έναν αγώνα και τι ζητάει από τους ποδοσφαιριστές της καθώς και την ικανότητα να λαμβάνει το 100% από αυτούς. Βλέπουμε παίκτες σαν τον Αλμπάνη ή τον Μπογέ που είχαν ξεχαστεί σε μια γωνιά του πάγκου και δεν έπαιρναν τις ευκαιρίες που έπρεπε ενώ πλέον έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι επίσης εύκολα αντιληπτό πως η ΑΕΚ παλεύει μέχρι το τελευταίο σφύριγμα κι αυτό φάνηκε στην Ξάνθη. Ακόμα ένα στοιχείο που δεν υπήρχε εν απουσία Χιμένεθ. 
Διαφωνώ σε όσα ακούγονται πως ο προπονητής κρίνεται φέτος και από την κατάκτηση του Κυπέλλου. Θεωρώ πως πρέπει να κριθεί από την εικόνα της ομάδας και όχι του αποτελέσματος. Αν αυτή είναι ίδια με την περσινή τότε σίγουρα υπάρχει πρόβλημα, που και πάλι δεν σηκώνει απομάκρυνση του. Ο Ανδαλουσιανός Τεχνικός βρήκε μια ομάδα που ήταν αφημένη στη μοίρα της και της δίνει ξανά, σιγά-σιγά, την μαχητικότητα που της έλειπε. Αυτό και μόνο είναι επιτυχία.