Ο Μαροκινός πολύπειρος ποδοσφαιριστής της «Ένωσης» μίλησε για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα γύρω από το μέλλον του και πως το σκέφτεται!
Ο Νόρντιν Άμραμπατ, μιλώντας στην ιστοσελίδα volkskrant.nl, είπε:
«Σαν ποδοσφαιριστής θες να παίζεις πολλά παιχνίδια. Ένας εναντίον ενός και μονομαχίες. Ο Αλμέιδα κάποιες φορές στέκεται ανάμεσα στην ομάδα και άλλες πάνω από αυτή. Δεν δίνει σημασία στην αρνητική ενέργεια. Ως επαγγελματίας που κερδίζεις χρήματα από το χόμπι σου, θα πρέπει να είσαι ευγνώμων», ανέφερε αρχικά.
Στη συνέχεια, ακολουθεί το ρεπορτάζ του Βίλεμ Βίζερς: «Σαν δεξιός εξτρέμ, ο Άμραμπατ καλύπτει σχεδόν όλη την πλευρά και εκτιμάται η προσφορά του εντός και εκτός γηπέδου. Η ΑΕΚ τον ρώτησε τι πιστεύει για το μέλλον του, αλλά εκείνος κλίνει προς την επιστροφή του στην Ολλανδία, όπου ζει η οικογένειά του. Η διοίκηση της ΑΕΚ σχεδιάζει να τον διορίσει σε διοικητική θέση εν ευθέτω χρόνω».
Η απάντηση του Άμραμπατ ήταν η εξής: «Θα ήθελα να γίνω τεχνικός διευθυντής κάπου μια μέρα, αλλά αυτές οι θέσεις εργασίες είναι σπάνιες και πρέπει να έχεις τύχη».
Μάλιστα, δήλωσε πως έχει σπουδάσει διοίκηση, οικονομικά και νομικά σε επίπεδο κολεγίου, υπογραμμίζοντας: «Μπορώ να εκτιμήσω με ακρίβεια τα προσόντα που έχει ένας ποδοσφαιριστής. Μου κάνει εντύπωση ο Ζορέλ Χάτο του Άγιαξ, ως αριστερός κεντρικός αμυντικός. Μπορεί να πηδήξει ψηλά, είναι γρήγορος, ήρεμος με τη μπάλα και έχει καλή πάσα. Και είναι μόλις 17 ετών. Δεν έχει μεγαλώσει ακόμα, οπότε γίνεται ακόμα πιο γρήγορος, ακόμα πιο δυνατός και καλύτερος. Σύντομα θα αξίζει 40 εκατομμύρια. Ίσως περισσότερο γιατί είναι αριστεροπόδαρος».
Ωστόσο, εκείνο που σκέφτεται προς το παρόν είναι να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο: «em>Ξέρεις τι μου αρέσει πραγματικά; Όταν την μέρα πριν από έναν εκτός έδρας αγώνα, καθόμαστε μετά το δείπνο στο ξενοδοχείο περίπου επτά άτομα. Πίνουμε τσάι και μιλάμε απλά για το ποδόσφαιρο και το μέλλον. Ο προπονητής συμμετέχει και μας μιλά για την καριέρα του ή για το παρελθόν του. Ο Αλμέιδα έπαιξε απέναντι στην Ολλανδία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1988 και μιλά για τις σκληρές μονομαχίες με τον Έντγκαρ Ντάβιντς. Τον θεωρούσε τον καλύτερο της εθνικής Ολλανδίας. Είναι ένας ενδιαφέρων, ταπεινός προπονητής με μεγάλη εμπειρία ζωής. Σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο στα 30 του, μόνο για να ξεκινήσει ξανά στα 35 του. Είχε βαρεθεί τον υποκριτικό κόσμο του ποδοσφαίρου και δούλευε στη φάρμα του, οδηγούσε το τρακτέρ».
