Μιτάι: «Για όσους φοράμε αυτή τη φανέλα, η Νέα Φιλαδέλφεια είναι το μεγαλύτερο όνειρο που υπάρχει»

Πότε και πώς πήγες στην ΑΕΚ;

Είχαμε ένα τουρνουά στην παλιά μου ομάδα, στην Ελευθερούπολη. Το τουρνουά ήταν στο άλσος Βεϊκου το 2013, γινότανε κάθε χρόνο. Παίζαμε με την ΑΕΚ. Εγώ ήμουν ο μικρότερος, έπαιζα με παιδιά που ήταν δυο χρόνια μεγαλύτερα και ο προπονητής της ΑΕΚ με ξεχώρισε παρότι είχαμε χάσει εύκολα με 4-0. Μετά τον αγώνα ο προπονητής της ΑΕΚ ρώτησε τον προπονητή μου τι ηλικία έχω. Όταν του είπε πως είμαι του 2003 δεν τον πίστεψε και του ζήτησε να πάω για δοκιμαστικά. Πήγα, λοιπόν, και όταν τελείωσαν τα δοκιμαστικά πήραν τον πατέρα μου από την ομάδα και του είπαν ότι πλέον ανήκω στην Κ12 της ΑΕΚ. 

Έχεις περάσει από όλα τα στάδια της ΑΕΚ. Παίκτης Ακαδημίας που ανεβαίνει τμήματα, ball boy και παίκτης πρώτης ομάδας. Πώς το έζησες όλο αυτό;

Κάθε φάση έχει τη δικιά της γλύκα. Από μικρός που ήμουν και έπαιζα με τις μικρότερες ηλικιακές ομάδες της ΑΕΚ ήταν πολύ ωραία. Μετά σαν ball boy που τρελαινόμουν να πηγαίνω στο γήπεδο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα ματς του Champions League με την Μπάγερν, ή στο 3-2 με τον Ολυμπιακό το 2017 που τα έζησα εντός αγωνιστικού χώρου. Αξέχαστες στιγμές. Μετά, βέβαια, όταν φοράς τη φανέλα της πρώτης ομάδας το συναίσθημα είναι αξεπέραστο. 

Είσαι 18 χρονών και τα έχεις κάνει σχεδόν όλα. Θα έλεγε κανείς ότι για την ηλικία σου είναι ένα αρκετά μπαρουτοκαπνισμένο παιδί.

Από πέρσι που άρχισα να παίρνω παιχνίδια με την πρώτη ομάδα, νιώθω πως είμαι πολύ καλύτερα από πολλές απόψεις. Και αισθάνομαι πολύ καλύτερα και από πλευράς εμπειριών που πρόλαβα να μαζέψω. Έχω σίγουρα πάρα πολλά πράγματα να μάθω, όμως νιώθω πως οι εμπειρία του να πέφτεις στα βαθιά σε βοηθάει σε μεγάλο βαθμό. Είναι λογικό νομίζω να συμβαίνει αυτό και μόνο από το γεγονός ότι προπονούμαι κάθε μέρα με σημαντικούς ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει σε υψηλό επίπεδο, Α’ Εθνική, Ευρώπη, ακόμα και Β’ Εθνικής. Όταν προπονείσαι καθημερινά με την πρώτη ομάδα της ΑΕΚ και υπάρχουν σε αυτή κάποιοι ξένοι παίκτες που ξέρουν άπειρη μπάλα και έχουν κάνει μεγάλη καριέρα, όταν μιλάς μαζί τους και όλο αυτό το πράγμα είναι η καθημερινότητά σου, τότε σίγουρα παίρνεις και εσύ από αυτό. Με έχει βοηθήσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. 

Ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα στα βαθιά απέναντι σε έναν δύσκολο αντίπαλο όπως ο Μάτος του ΠΑΟΚ. Κακό ξεκίνημα και βελτίωση στην πορεία. Είχες άγχος;

Δεν είναι ότι είχα άγχος, αλλά περισσότερο ότι έπεσα πάνω σε έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο όπως είναι ο Μάτος ο οποίος ήταν από τους πιο… αγριεμένους παίκτες στη Σούπερ Λιγκ. Δηλαδή πώς να το πώ… Μην πέσεις πάνω στον Μάτος στο ντεμπούτο σου (γέλια). Είχα και εγώ τις δικές μου σκέψεις, βέβαια, για να πάω καλά, να δείξω καλά στοιχεία, νομίζω ότι είναι λογικό να συμβαίνει αυτό στο επαγγελματικό ντεμπούτο ενός ποδοσφαιριστή σε ψηλό επίπεδο. Ισχύει ότι στα πρώτα 20 λεπτά έψαχνα πατήματα και δεν ξεκίνησα τόσο καλά όσο θα περίμενα, όμως μετά χαλάρωσα και αφού προηγηθήκαμε στο σκορ προσπάθησα να το απολαύσω. Έβγαλα και κάποιες καλές πάσες οι οποίες με βοήθησαν να χτίσω ψυχολογία και θεωρώ ότι στην πορεία πήγα καλύτερα. 

Μετά μπαίνεις με τον Απόλλωνα στη Ριζούπολη, βγάζεις δύο ασίστ και όλοι μιλάνε για σένα. Πώς το διαχειρίζεται αυτό ένα παιδί 17 χρονών;

Γενικώς προσπαθώ όταν γίνει κάτι καλό να μην ενθουσιάζομαι τόσο. Προσπαθώ να έχω χαμηλά την μπάλα γιατί το ποδόσφαιρο είναι δρόμος και αν κοιτάξεις πίσω, ακόμα κι αν κάνεις κάτι καλό μπορεί να σε συνεπάρει και το επόμενο αποτέλεσμα να μην είναι αυτό που θα ήθελες. Είπα στον εαυτό μου ΟΚ, τα πήγα καλά, έβγαλα δύο ασίστ, αν και τη μία μου τη χάρισε ο Καρίμ που σούταρε εκτός περιοχής, τώρα πρέπει να κοιτάξω μπροστά. Το χάρηκα βέβαια, αλλά εντός ορίων. Μίλησα με τους γονείς μου που ήταν και αυτοί πολύ χαρούμενοι, όμως είναι οι πρώτοι που μου έμαθαν να μην κοιτάζω πίσω υπό τον φόβο να καβαλήσω κάποιο καλάμι. Μου έτυχαν κάποια καλά πράγματα, είμαι ευγνώμων για αυτά, όμως κοιτάζω μπροστά γιατί αν δεν υπάρχει συνέχεια είναι σαν να μην έκανα τίποτα. 

Οι φίλοι σου πώς το έζησαν όλο αυτό που σου έτυχε πέρσι;

Σίγουρα τους άρεσε πολύ που με είδαν στην τηλεόραση να παίζω στην ΑΕΚ, χαρήκανε για εμένα. Μου έκαναν βέβαια κάποιες πλάκες του τύπου ότι μπορεί να πάμε στη Φιλαδέλφεια για έναν καφέ και να με φωνάζουν με το επίθετο για να γυρίσουν πάνω μας μερικά βλέμματα. Για να είμαι ειλικρινής αυτό με κάνει και νιώθω λίγο άβολα γιατί προτιμώ να είμαι ο Μάριο, να μην τραβάω βλέμματα και να είμαι ταπεινός αφού δεν θεωρώ ότι έχω χτίσει κάποιο όνομα. Πιστεύω ότι χτίζω το όνομά μου στο ποδόσφαιρο, έχω πολύ δρόμο μπροστά και ξέρω πολύ καλά πως η ταπεινότητα είναι μονόδρομος για να φτάσω στο σημείο που θέλω. 

Η ΑΕΚ Β φέτος πάει αρκετά καλά. Πώς το εξηγείς με δεδομένο ότι η ομάδα είναι καινούργια και στην προετοιμασία υπήρχε ένας προβληματισμός από τα φιλικά;

Το θυμάμαι και εγώ αυτό με την προετοιμασία. Τα αποτελέσματα στα φιλικά δεν ήταν τόσο καλά και υπήρχε ένας προβληματισμός. Όμως είμαστε μια ομάδα που έχουμε παίκτες που έχουν αγωνιστεί στη Β’ Εθνική, γνωρίζουν πολύ καλά το πρωτάθλημα, έχουν προπονηθεί με την πρώτη ομάδα της ΑΕΚ κλπ. Είναι παίκτες που έχουν μια κάποια εμπειρία για το πρωτάθλημα και παράλληλα έχουν ένα επιπλέον κίνητρο. Όλοι παίζουν για να κάνουν ένα βήμα παραπάνω και αυτό είναι σημαντικό. Όλοι θέλουν να μπουν σε μια αποστολή της πρώτης ομάδας, να ξεχωρίσουν, είναι μεγάλο το δέλεαρ σε έναν σύλλογο όπως η ΑΕΚ. Θεωρώ ότι θα πάμε καλά γιατί όλοι έχουμε κίνητρο και τα δίνουμε όλα. 

Το πρότζεκτ με τις β’ ομάδες πώς το βλέπεις; Είναι αρκετά καινοτόμο για το ελληνικό ποδόσφαιρο…

Είναι ένα μεγάλο σκαλοπάτι και αυτό ισχύει για όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Για κάποια παιδιά που ενώ είναι καλοί παίκτες και δεν παίρνουν χρόνο με την πρώτη ομάδα ή δεν προπονούνται μ την πρώτη ομάδα, η δεύτερη ομάδα είναι ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον για να είναι σε εγρήγορση και να αποδείξουν πράγματα. Παίρνεις εμπειρίες, λεπτά συμμετοχής σε επαγγελματική κατηγορία, απέναντι σε ομάδες που έχουν έμπειρους παίκτες και πολύ μεγαλύτερους σε ηλικία. Νομίζω πως  ειδικά στη δικιά μας ομάδα υπάρχει απίστευτο κλίμα, πολύ καλή διάθεση και ένας στόχος που είναι κοινός τόσο για τους ποδοσφαιριστές όσο και για το τεχνικό τιμ. Πραγματικά απίστευτο κλίμα. 

Ισχύει ότι η Β’ Εθνική σε κάποιες παραμέτρους είναι πιο δύσκολή ακόμα και από την Α’ Εθνική;

Ισχύει. Μια παράμετρος είναι τα γήπεδα για παράδειγμα. Τα περισσότερα γήπεδα είναι πολύ δύσκολα ως προς τους αγωνιστικούς χώρους. Ακόμα και εμείς προσωρινά δεν έχουμε καλούς αγωνιστικούς χώρους στα εντός έδρας παιχνίδια μας μέχρι να ετοιμαστεί το γήπεδο των Σπάτων που θα είναι στολίδι. Όταν λοιπόν έχεις κακό αγωνιστικό χώρο αναγκάζεσαι να παίξεις διαφορετικά, ενώ υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσες να παίξεις πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο με την μπάλα κάτω. Συν ότι παίζεις με σκληρούς αντιπάλους που παίζουν τη… ζωή τους κάθε εβδομάδα, ενώ εμείς είμαστε μια ομάδα αναπτυξιακή με διαφορετικό λόγο ύπαρξης από τις συνηθισμένες ομάδες Β’ Εθνικής. Θέλουμε να κερδίζουμε γιατί είμαστε η ΑΕΚ, όμως ο λόγος παρουσίας μας στην κατηγορία δεν είναι βαθμολογικός. 

Είναι τόσο μεγάλος ο βαθμός δυσκολίας απέναντι σε έμπειρους και μεγαλύτερης ηλικίας αντιπάλους ή κουμαντάρεται;

Είναι δύσκολο, δεν το συζητάμε αλλά θεωρώ πως κουμαντάρεται για τον απλούστατο λόγο πως όλοι στην ομάδα είμαστε ποιοτικοί παίκτες. Βέβαια, το γεγονός ότι παίζουμε με πιο έμπειρους παίκτες μας δίνει ένα επιπλέον κίνητρο γιατί ξέρουμε ότι πρέπει να προσπαθήσουμε πιο πολύ όταν παίζουμε με έμπειρους παίκτες. 

Την πρώτη αγωνιστική με την Καλαμάτα στα Σπάτα έπαιξες ως αριστερό εξτρέμ και πήγες καλά. Πιστεύεις ότι σου ταιριάζει η θέση του εξτρέμ;

Για να σου πω την αλήθεια λατρεύω τη θέση του εξτρέμ. Πιο μικρός έπαιζα συχνά εξτρέμ. Είναι όμως αυτό που σου είπα και πριν. Θέλω την μπάλα στα πόδια μου, μου αρέσει να δημιουργώ. Θεωρώ πως όταν έχω την μπάλα έχω περισσότερη ενέργεια για να τρέξω. Με την Καλαμάτα στο ματς που λες, γ την πρώτη αγωνιστική έπαιξα αριστερό εξτρέμ γιατί η αριστερή πλευρά είναι ο φυσικός μου χώρος, όμως να σου πω την αλήθεια, έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι μια θέση που ίσως θα μου άρεσε να παίξω κάποια στιγμή θα ήταν δεξί εξτρέμ με ανάποδο πόδι. 

Σε πόσες θέσεις έχεις αγωνιστεί γενικά;

Σε πολλές! Έχω παίξει στόπερ, αριστερό μπακ, αριστερό εξτρέμ και κάποιες φορές στις εθνικές έχω παίξει και δεξί εξτρέμ. Άμα το πάμε πιο παλιά Κ13, Κ14 έχω παίξει, εξάρι και σέντερ φορ!

Ποιοι προπονητές σε βοήθησαν μέχρι σήμερα στα χρόνια που είσαι στην ΑΕΚ;

Ένας προπονητής που με βοήθησε πολύ είναι ο Νίκος Παναγιωτάρας, με τον οποίο δεν είχα καμία σχέση μέχρι να πάω να κάνω πρώτη προπόνηση με την πρώτη ομάδα. Είναι αυτός που εισηγήθηκε να ανέβω. Με είδε σε ένα ματς με τον Παναθηναϊκό στην Κ17 και έμαθα πως είπε κατευθείαν στον Καρέρα να με ανεβάσουν στην πρώτη ομάδα για προπονήσεις. Τον εκτιμώ πολύ, με βοηθάει και μου μιλάει συχνά για να με κατευθύνει. Είναι από τους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει πολύ και του είμαι ευγνώμων. Επίσης ένας άλλος προπονητής που εκτιμώ πολύ είναι ο Μιχάλης Παυλής τον οποίο τον έχω στα τεχνικά τιμ από την Κ15. Από τότε έχουμε πολύ συχνή επαφή, είχαμε από την πρώτη στιγμή πολύ καλές σχέσεις και είναι και αυτός ένας από τους ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει. 

Ο κ. Οφρυδόπουλος είναι ένας πάρα πολύ καλός προπονητής που θεωρώ ότι ξέρει πώς να χειριστεί την ομάδα και να μας δίνει πάντα ένα κίνητρο. Πριν από κάθε αγώνα μας μιλάει με πολύ ουσιαστικό τρόπο για ένα τέταρτο και θεωρώ πως αυτά που μας λέει κάθε φορά είναι ότι ακριβώς χρειάζεται η ΑΕΚ Β τη δεδομένη στιγμή. Είναι ένας προπονητής με νεαρούς παίκτες, ξέρει πώς να τους βοηθήσει και να τους χειριστεί και νομίζω πως το κάνει στο 100%. 

Η ΑΕΚ Β ετοιμάζεται σιγά-σιγά να πάει στο μόνιμο σπίτι της στα Σπάτα. Το περιμένετε;

Περιμένουμε πώς και πώς να ετοιμαστεί το «Σεραφείδειον» το οποίο είναι πραγματικά μια τεράστια υπόθεση. Πρώτα από πλευράς πρεστίζ για το club αλλά και για ουσιαστικούς λόγους, αφού είμαστε μια ποιοτική ομάδα που μας δυσκολεύουν οι κακοί αγωνιστικοί χώροι, οι οποίοι μας αναγκάζουν να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας και να παίζουμε με μεγάλες μπαλιές, ενώ με την μπάλα κάτω θα μπορούσαμε να κάνουμε πολύ ωραία πράγματα. Είμαστε νέοι παίκτες που θέλουμε να κρατάμε την μπάλα και να έχουμε υπεροχή γιατί είμαστε η ΑΕΚ, και το νέο γήπεδο στα Σπάτα θα μας βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό πιστεύω. 

Παρόλα αυτά μιας και μιλάμε για γήπεδα είναι περιττό να ρωτήσω ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο ένα παιδί που φοράει τη φανέλα με το σήμα της ΑΕΚ στην καρδιά;

Ε, δε θέλει και ρώτημα, η Νέα Φιλαδέλφεια! Για όλους όσοι φοράμε αυτή τη φανέλα είναι το μεγαλύτερο όνειρο που υπάρχει. Είναι κάτι πραγματικά καταπληκτικό. Επειδή μένω και κοντά πάω συχνά και το χαζεύω το γήπεδο απ’ έξω. 

Με τον Λάτσι είστε από τα μεγαλύτερα πρότζεκτ νεαρών παικτών της ΑΕΚ και παίζετε δίπλα-δίπλα. Πώς είναι η αγωνιστική σας σχέση;

Με τον Λάτσι σκεφτόμαστε το ίδιο, ποδοσφαιρικά. Νομίζω ότι ταιριάζουμε παικτικά, γιατί μιλάμε πολύ, είναι ένα στόπερ πολύ aggressive που θα πάει στην μπάλα και θα βοηθήσει στην πλευρά, θα με καλύψει. Έχουμε συζητήσει αρκετές φορές για τα ματς, τι πρέπει να κάνουμε καλύτερα κλπ. Θεωρώ ότι βοηθάμε πολύ ο ένας τον άλλον. Είναι πολύ ταλαντούχο παιδί. 

Με τις εθνικές είχατε παίξει αντίπαλοι;

Ναι! Είχαμε παίξει, τους είχαμε κερδίσει στο πρώτο παιχνίδι στην Αλβανία και χάσαμε στο δεύτερο στη Σλοβενία. 

Με την Εθνική που πήρες συμμετοχή και στην Ανδρών πώς το έζησες;

Τρομερό συναίσθημα, δε θα ξεχάσω ποτέ πώς με υποδέχτηκαν παίκτες που κάνουν μεγάλες καριέρες σε μεγάλα πρωταθλήματα. Χισάι, Στρακόσια, Μάναι που έπαιζε στην Μπαρτσελόνα Β. Ήμουν ευτυχισμένος πραγματικά και πιστεύω πήγαινα καλά μόνο από τη χαρά μου!