Ο γραφικός Αλέξης Αλεξανδρής σε μία μεγάλη συνέντευξη στο ΦΩΣ. Τι λέει για το «αιώνιο» ντέρμπι, τις λύσεις για την απώλεια των δύο σέντερ φορ και το γιατί δεν βγαίνουν πια Έλληνες στράικερ. Τι συμβουλεύει τον Κώστα Φορτούνη.
Αλέξη, δεν παίζουν ούτε ο Ελ Αραμπί ούτε ο Χασάν με τον Παναθηναϊκό.
Να παίξω εγώ;
Μακάρι να μπορούσε να σε έχει ο Ολυμπιακός ακόμα. Ο Φορτούνης πιστεύεις ότι μπορεί να παίξει μπροστά;
Γιατί να μην μπορεί; Δεν είναι κάτι τραγικό να παίξει επιθετικός, έχει βάλει πολλά γκολ στο παρελθόν ως δεύτερος επιθετικός. Το μόνο κακό είναι ότι αυτός θέλει να παίρνει την μπάλα στα πόδια. Αλλά αν κρίνει ο προπονητής ότι μπορεί να πάει σε αυτήν τη λύση, είναι παίκτης ποιότητας και μπορεί να ανταποκριθεί. Έχει και τον Σουντανί ο Ολυμπιακός.
Αξέχαστο γκολ δικό σου με τον Παναθηναϊκό;
Το πρώτο γκολ στο 1-4 στη Λεωφόρο. Μιλάμε για άλλον Παναθηναϊκό τότε.
Γιατί δεν μιλάς τα τελευταία χρόνια;
Δεν υπάρχει λόγος να μιλάω. Τα παίρνει μετά ο καθένας, τα σχολιάζει… Παλιά οτιδήποτε έλεγε κάποιος δημοσίως μπορούσε ο κόσμος να το κρίνει, να το σκεφτεί, αλλά τώρα παίρνουν τις δηλώσεις σου τα σάιτ και τα σχολιάζει από κάτω ο κάθε εμπαθής, βλέπω μία απίστευτη υποκρισία και απίστευτη κακία. Μπορούν να πάρουν μια μεμονωμένη φράση και να σε στήσουν στον τοίχο.
Αν δεν μιλάτε όμως για ποδόσφαιρο εσείς, μιλάνε οι άσχετοι. Στη Γερμανία μιλάνε όλοι οι παλιοί ποδοσφαιριστές. Πού ζεις τώρα;
Στο σπίτι μου, στο Κιάτο.
Έχεις πίκρα από το ποδόσφαιρο;
Όχι, τις χαρές που μου έχει δώσει το ποδόσφαιρο μακάρι να μπορούσαν να τις πάρουν όλοι. Και την αγάπη του κόσμου, η οποία μετράει πιο πολύ από όλα. Πιο γεμάτη καριέρα ποδοσφαιριστή δεν μπορούσα να ζητήσω. Όταν σταματάς το ποδόσφαιρο, καταλαβαίνεις… Τώρα αισθάνομαι την αγάπη του κόσμου ακόμα περισσότερο και απ’ όταν έπαιζα.
Φανταζόσουν ποτέ, επί δεκαετίες, από παιδάκι που ζεις το ελληνικό ποδόσφαιρο, ότι ο Παναθηναϊκός θα έφτανε σε τέτοια κατάντια;
Όχι, ποτέ. Ο Παναθηναϊκός είναι συνώνυμο του Ολυμπιακού στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πάντα λέγαμε εμείς και οι παλιότεροι ότι αν δεν υπάρχει Ολυμπιακός, δεν υπάρχει Παναθηναϊκός, και το αντίστροφο. Σε όποια κατάσταση κι αν είναι ο Παναθηναϊκός, αυτός είναι ο αντίπαλος. Αυτό είναι το μόνο ντέρμπι στην Ελλάδα. Όλες οι ομάδες περνάνε δύσκολες φάσεις στην Ιστορία τους, αλλά δεν παύουν να είναι μεγάλες. Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλος σύλλογος, είναι αυτός που έχει άλλη αξία άμα τον κερδίζεις. Και βλέπουμε τα τελευταία χρόνια ότι ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό παρότι είναι στα πολύ κάτω του.
Ποιον αντίπαλο θαύμαζες πιο πολύ από τον Παναθηναϊκό;
Σεβασμό απεριόριστο είχα στον Βαζέχα. Παίξαμε και στις ίδιες εποχές. Ένας παίκτης υπέροχος σε όλα του.
Αξέχαστο περιστατικό που έχεις ζήσει με τον Παναθηναϊκό;
Όλα τα ματς με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Μπορεί να παίζαμε την Κυριακή με οποιαδήποτε ομάδα, αλλά από τη Δευτέρα το πρωί σκεφτόμασταν το επόμενο ματς αν ήταν αντίπαλος ο Παναθηναϊκός. Αυτό ήταν στο στόμα όλων των φιλάθλων όπου κι αν πηγαίναμε όλη την εβδομάδα. Αυτό μας ζήταγαν: «Νικήστε τον Παναθηναϊκό». Το περίμενε ο κόσμος πώς και πώς, το περιμέναμε και εμείς. Δύο ματς τον χρόνο ήταν και αν τυχαίναμε και στο Κύπελλο ακόμα περισσότερο. Σκεφτόμασταν ότι αν νικούσαμε τον Παναθηναϊκό, θα ήμασταν καλά για πολύ καιρό μέχρι το επόμενο ματς με τον Παναθηναϊκό! Αυτή ήταν η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου που περιγράφω. Και αν χάναμε από τον Παναθηναϊκό, θα σηκώναμε τον σταυρό του μαρτυρίου μέχρι το επόμενο ματς με τον Παναθηναϊκό που έπρεπε να το νικήσουμε.
Η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σου ήταν εκείνο το πέναλτι που σου έπιασε ο Βάντσικ στο ματς Κυπέλλου στο Καραϊσκάκη. Στο τέλος του αγώνα. Είχες κλάψει;
Όχι, το ποδόσφαιρο δεν αγαπάει αυτούς που κλαίνε. Με πείσμωσε πολύ εκείνο το γεγονός, το έφερα βαρέως μέσα μου. Ήξερα πόσο στενοχωρήθηκε ο κόσμος, ήξερα πόσο πολύ το θέλαμε όλοι, ήταν σταυρός που έπρεπε να σηκώσω και πάλεψα να μη με πάρει από κάτω. Περίμενα να πάρω τη ρεβάνς και να δώσω χαρές στον κόσμο του Ολυμπιακού που τις είχε ανάγκη. Αν δεν έβαζα τέτοιο πέναλτι σε άλλο ματς, δεν θα το θυμόταν κανείς, αλλά επειδή ήταν ο Παναθηναϊκός αντίπαλος, είχε μείνει στίγμα. Σου είπα, ένα είναι το ντέρμπι στην Ελλάδα. Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός.
Σου έχουν γίνει στο πέρασμα των χρόνων προτάσεις να πολιτευτείς;
Αμέ. Και στην εποχή που ήταν δυνατό το ΠΑΣΟΚ και με τη ΝΔ και σε δημοτικές εκλογές.
Γιατί δεν πολιτεύτηκες;
Διότι τα «πιστεύω» τα δικά μου δεν μπορούν να συμπλεύσουν με την πολιτική.
Δηλαδή;
Στην πολιτική πρέπει να ελίσσεσαι, να λες ψέματα. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν είναι του χαρακτήρα μου να λέω άλλα από αυτά που πιστεύω. Επίσης, η πολιτική είναι κάτι που δεν εξαρτάται από εσένα. Στο ποδόσφαιρο ένα ματς μπορεί να εξαρτηθεί από εσένα. Να βάλεις γκολ, να φέρεις τη νίκη. Στην πολιτική είσαι γρανάζι άλλων, μπορεί να δώσεις υποσχέσεις και να τις αναιρέσεις γιατί δεν εξαρτάται από εσένα.
Ερωτήσεις δεν έχω φτιάξει, σε ρωτάω ό,τι μου έρχεται προσπαθώντας να αποφύγω τις επαναλήψεις όσων έχεις πει παλιά. Γιατί δεν βγάζει πια στράικερ το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Όλες οι ομάδες προσπαθούν να φέρουν ξένους παίκτες για τη θέση του σέντερ φορ. Με πολλά λεφτά οι μεγάλες ομάδες αλλά ακόμα και οι μικρότερες αυτήν τη θέση τη δίνουν σε ξένους. Επίσης το πρόβλημα ξεκινά από τις ακαδημίες και από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια που προπονώ ερασιτεχνικές ομάδες βλέπω τι γίνεται… Προσπαθούν να μη χάσουν. Κανείς δεν κοιτάει να δημιουργήσει, να περάσει τη νοοτροπία στα παιδιά ότι το γκολ είναι η χαρά του ποδοσφαίρου και ότι πρέπει να απολαύσουν αυτό που κάνουν, να χαρούν το παιχνίδι. Αν τα πεις αυτά, σε κοιτάνε σαν εξωγήινο.
Γνωρίζω ότι έχεις μεγάλη αδυναμία μόνο στον Ελ Αραμπί.
Πράγματι.
Τι σου αρέσει ιδιαίτερα σε αυτόν τον επιθετικό;
Πολλά χρόνια είχα να δω στην Ελλάδα σέντερ φορ που να έχει τέτοια κίνηση μέσα στην περιοχή και να εκτελεί με τη μία. Είναι κάτι που μου αρέσει γιατί το έκανα κι εγώ. Μακάρι να υπήρχε τώρα Έλληνας με τον τρόπο που κινείται ο Ελ Αραμπί, αλλά δεν υπάρχει.
Ποιον είχες πρότυπο εσύ όταν ήσουν έφηβος;
Τον Αναστόπουλο. Θαύμαζα και τον Μαύρο.
Τελείωσαν αυτά από Έλληνες.
Δυστυχώς έκλεισε το μαγαζί. Και δεν υπάρχει πια το δέσιμο των φιλάθλων που υπήρχε με τους Έλληνες παίκτες…
Εσύ ήσουν από φτωχή οικογένεια; Πού πρωτοέπαιξες;
Στην Αναγέννηση Κιάτου. Ο πατέρας μου ήταν ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων. Δεν είχαμε πολυκατοικίες… Αλλά δεν μου έλειψε μία μπάλα και ένα καλό ζευγάρι ποδοσφαιρικά παπούτσια. Αυτό με ενδιέφερε. Αφού είχα αυτά, δεν ήθελα τίποτα άλλο.
Θυμάμαι όταν έφυγες από τον Ολυμπιακό κάναμε την αποχαιρετιστήρια συνέντευξη στο σπίτι σου, στην Πλάκα, μου άνοιξες ένα συρτάρι και είδα μία πλεξούδα από μαλλιά του Καρεμπέ. Τα είχε κόψει και σου τα είχε δώσει ως ενθύμιο αιώνιας φιλίας. Ήσασταν κολλητοί. Διατηρείτε επαφή;
Όχι, οι καταστάσεις το έφεραν έτσι που χαθήκαμε. Ήμουν εκτός Αθηνών, γυρνούσα στη Θεσσαλία, στην Κορινθία, στα νησιά.
Έχεις κάποια πικρία; Ήθελες κάτι από τον Ολυμπιακό;
Όχι, δεν ζητάω τίποτα, ο Ολυμπιακός μού έδωσε τη δυνατότητα να καταξιωθώ στον χώρο του ποδοσφαίρου, δεν έχω πικρίες.
Τι πρόβλεψη κάνεις για το ματς τώρα με τον Παναθηναϊκό; Με αδύναμο Παναθηναϊκό, αλλά χωρίς Ελ Αραμπί και Χασάν.
Δεν υπάρχει Παναθηναϊκός αδύναμος όταν παίζει με τον Ολυμπιακό. Ούτε Ολυμπιακός στα κάτω του, όπως στα «πέτρινα χρόνια», όταν έπαιζε με τον Παναθηναϊκό.
Τι προβλέπεις;
Θα νικήσει ο Ολυμπιακός.
Θυμάμαι έπαιζε ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό Κυριακή πρωτάθλημα και Τετάρτη Κύπελλο. Στο πρωτάθλημα την Κυριακή στο Καραϊσκάκη ήρθε 1-1 με καλύτερο τον Παναθηναϊκό να έχει χάσει ευκαιρίες για τη νίκη. Ο Ολυμπιακός είχε και απουσίες, υπήρχε απαισιοδοξία για το ματς της Τετάρτης. Σε παίρνω τηλέφωνο και μου δηλώνεις ότι θα νικήσει ο Ολυμπιακός 3-0! Δεν το πίστευε κανείς. Και νικάει ο Ολυμπιακός 4-0!
Ναι, αλλά δεν θυμάσαι και κάτι άλλο.
Για πες.
Είχα μία προσωπική φιλία με τον Λεμονή και πριν από ματς τον έπαιρνα τηλέφωνο για καλή επιτυχία. Σε εκείνο το ματς της Κυριακής με τον Παναθηναϊκό δεν τον είχα πάρει. Και δεν νίκησε. Αποφάσισα να πάω στον Ρέντη την Τετάρτη πριν από το ματς του Κυπέλλου! Συναντώ τον Τάκη για καλή επιτυχία και φωνάζει τον Λούα Λούα μπροστά μου, ο οποίος είχε μία δυστοκία. Μιλήσαμε, του εξήγησε ο Λεμονής ότι ήμουν πρώην γκολτζής του Ολυμπιακού και του είπα «εσύ θα βάλεις γκολ σήμερα». Και, πράγματι, έβαλε γκολ στα πρώτα 5-6 λεπτά του ματς! Είχε κάνει και δήλωση για αυτό το περιστατικό μετά, αλλά δεν ήξερε το όνομά μου.
Τον Ολυμπιακό πώς τον βλέπεις φέτος;
Δεν νομίζω ότι του λείπει κάτι. Μου αρέσουν οι καινούργιοι παίκτες που ήρθαν. Όταν δέσουν, θα είναι πάλι δυνατή η ομάδα όπως πέρσι. Εγώ πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα είναι πολύ δυνατός και φέτος, θα πάρει το πρωτάθλημα και δεν τον έχω ξεγραμμένο στην Ευρώπη. Όμως είναι άχαρη η εικόνα φέτος λόγω κορονοϊού με τις άδειες εξέδρες. Ποδόσφαιρο χωρίς κόσμο μάς στενοχωρεί.
Έχεις άποψη για τον κορονοϊό;
Ναι, έχω.
Τι άποψη έχεις;
(χαμογελάει πικρά). Θεωρώ ότι είναι μια αρρώστια όπως όλες όσες έχει περάσει η ανθρωπότητα και τις ξεπέρασε, τις άφησε πίσω. Χρειάζονται μέτρα πρόληψης και υπευθυνότητα, αλλά όχι πανικός, όχι απαισιοδοξία, όχι μαυρίλα.
Αυτά τα γυριστά βολ πλανέ και τα ψαλίδια τα δούλευες στην προπόνηση;
Τα πάντα γίνονται στην προπόνηση, Θέμη. Δεν σου έρχεται ξαφνικά η έμπνευση να τα κάνεις και να τα πετύχεις στο ματς, αν δεν τα έχεις επιχειρήσει εκατοντάδες φορές στην καριέρα σου. Όλα είναι θέμα προπόνησης και δουλειάς.
Έλα να κλείσουμε με μία συμβουλή στον Φορτούνη. Ο Αναστόπουλος μού είπε ότι δεν πρέπει να χαλιέται ο Φορτούνης άμα μένει έξω και είπε τι έκανε εκείνος για να κλείνει τα στόματα. Θυμάμαι εσένα ακόμα περισσότερο να τρως πάγκο, αλλά να μπαίνεις και όχι απλά να γίνεσαι βασικός αλλά να βγαίνεις και πρώτος σκόρερ! Και μου είχες πει μία φράση «το ποδόσφαιρο είναι αγώνας αντοχής και όχι αγώνας ταχύτητας».
Ήμουν ο πρώτος σκόρερ και μου έφερναν μεταγραφές που κόστιζαν πενταπλάσια λεφτά, με άφηναν στον πάγκο! Αλλά δεν απογοητευόμουν. Έλεγα ότι θα περιμένω να αποδείξω, πρέπει να έχεις υπομονή και να περιμένεις τη στιγμή που θα σου δοθεί να δείξεις ότι είσαι καλύτερος. Πρέπει να είσαι έτοιμος για να πάρεις την ευκαιρία όταν έρθει η στιγμή. Αν σε παίρνει από κάτω, δεν θα είσαι έτοιμος. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει ανταγωνισμός, δεν είσαι μόνος σου. Δεν παίζεις τένις.